به گزارش دیدبان به نقل از تسنیم؛ خیلی وقت‌ها که به مهمانی می‌رویم ساده‌ترین و سریعترین کاری که خانم خانه به زبان جاری می‌کند و مرد نیز به طرفه العینی انجام می‌دهد خرید و تهیه شیرینی به عنوان کادویی است تا به اصطلاح دست خالی، شرمنده میزبان نشوند، درحالیکه غالب میزبانان که همانا مردمی هستند که بیشتر آنها نیز دچار فشار خون، قند خون بالا و دچار بیماری‌هایی هستند که با میل شیرینی، بیماری آنان تشدید می‌شود و از همه مهمتر، عمر تمجید میزبان از مهمان برای این نوع شیرینی‌ خوراکی، لحظه ای بیش نیست و عمر جاودانگی آن در کسری از ثانیه رنگ می‌بازد.

ولی از طرفی دیگر چه خوش است نوشیدن و میل کردن غذای ایرانی در سفال‌های ایرانی، و چه گوارا طعامی در ظروف تزئینی صنایع دستی؛ و به واقع بلیعدن همانا و هضم و نوش جان کردن همانا.

حال برای اینکه از این پارادوکس مهمانی و میزبانی بیرون بیاییم، اصل دغدغه نگارنده بر زدودن این عادت تکراری خرید شیرینی در مهمانی‌ها متمرکز شده است، که چرا ما که ایرانی هستیم و بهترین صنایع دستی دنیا نیز متعلق به کشور خودمان است نباید از این نعمت بشری که آمیخته به هنر و زیبایی است استفاده بهینه کنیم و چه خوش گفت: کسی که با دستش کار می‌کند کارگر است، کسی که با دست و عقلش کار می‌کند پیشه ور است و کسی که با دست، عقل و احساسش کار می‌کند، هنرمند است.

صنایع دستی، هنری است که رنگ‌ها و روحیات انسان‌ها را منتقل می‌کند، وقتی دستی روی جاجیم هزار رنگ ترکمن می‌کشی، هر تار و پودش قصه‌ای برایت تعریف می‌کند، سنتی که روح آدمی را آرامش می‌دهد، و چه زیباست خانه ای که با گلیمچه و جاجیمی نقش بسته باشد، فضای خانه‌های ایرانی با صنایع دستی گل برجسته، قالی دورویه، نمکدان بافی و چنته است که معنای تمدنی کهن را با تاریخ 5 تا 12 هزار سال به رخ جهانیان می‌کشاند.

هنر صنایع دستی، در طول سالهای اخیر رنگ و بوی معطری پیدا کرده است و آن نیز توجه بیشتر مردم و مطالبه آنان از مسئولان بوده، بطوریکه صادرات صنایع دستی نیز بیشتر شده است و شاهد برپایی بازارچه‌های دائمی صنایع دستی به مانند بازارچه صنایع دستی عودلاجان در قلب پایتخت تهران قدیم و یا برپایی کیوسک‌های صنایع دستی در زنجان و در آینده‌ای نه‌چندان دور در لاهیجان و کرمانشاه خواهیم بود، که خود نویدی برای روزهای خوش این هنر پارسی است که هنوز از کپی چینی‌ها در امان مانده است، بطوریکه اتفاقاً یکی از عمده بازارهای خوب فروش صنایع دستی ایران نیز در چین است.

حال به مناسبت 20 خرداد - 10 ژوئن که به نام روز جهانی صنایع دستی نامگذاری شده است، چه خوب است بیاییم از این پس، تمرین خوش سلیقگی با چاشنی جلا دادن روح ایرانی کنیم، و قبل از اینکه به مهمانی برویم هدایای آن را از پیش تهیه کنیم، کار عجیب و وقت هدر دادن نیز نیست، اول اینکه به فراخور میزان توانایی شغلی می‌توان با گشتی در خیابان‌های معروف فروش صنایع دستی در هر شهر و دیاری مناسب ترین هدیه‌هایی از جنس صنایع دستی خریداری کرد که برحسب اتفاق برخی از انواع "صنایع دستی" حتی از خرید یک جعبه شیرینی و کیک نیز ارزانتر هستند.

از طرفی نیز گشت و گذار در بازارهای صنایع دستی، کار بیهوده و هدر دادن وقت و عمر نیست، زیرا این چشم‌ و ذهن‌هایمان، نیز نیاز به استراحت و شوق و ذوقی دارد و چه خوش که روح ایرانی با هنر ایرانی جلا پیدا کند، زیرا چه خوش گفته‌اند: صنایع دستی، روح دیزاین ایرانی‌هاست.

و چه بهتر که این تمرین خوش سلیقگی به همراه خانواده و فرزندان صورت پذیرد، زیرا صنایع دستی بهترین مولفه فرهنگی و معرفی رسوم نیاکان ما است و می‌توان به عنوان بخشی از ملزومات زندگی روزمره مطرح شود و فرزندانمان نیز در گذر این خریدها با آن سویی زیبایی‌های شهرها و روستاهای ایران از دریچه هنری خوش رنگ و فرهنگی ناب آشنا شوند و در نهایت اگر هم این گشت‌وگذار به هیچ خریدی نیز منتهی نشود ولی حال‌تان از زیبایی‌های هنر دستان هموطنان‌تان خوب می‌شود.

پس چه نیکوست، ما نیز به نوبه خود آستینی بالا زنیم و فارغ از اقدامات دولتی بیائیم و از این پس در هر سفر و هر دیاری، سوغاتی خود را از صنایع دستی آن ولایت به یادگار برای خود و دوستان و اقوام به نشانه حمایت از دیزاین ایرانی تهیه کنیم.