به گزارش دیدبان، آیا مجلسی که به فاصله 25 برابری حقوق مدیران و مقامات دولتی با پایین‌ترین حقوق بگیران جامعه رأی می‌دهد، می‌تواند عصاره فضایل ملت باشد !؟ مسلماً مجلسی که خود اسیر خوی اشرافی گری باشد، دیگر دغدغه پابرهنگان و مستضعفان جامعه را نخواهد داشت و با رفتارهای یک دولت اشرافی، همنوایی و همراهی خواهد کرد.
حضرت امام (ره) درباره خطر فاصله گرفتن مجلس از طبقات محروم جامعه می‌فرمایند: «آن روزی که - خدای نخواسته - مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند و از این خوی ارزنده کوخ نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم .»
شاید توجیه نمایندگان مجلس در تعیین سقف 24 میلیون تومانی برای حقوق مدیران دولتی این باشد که با این مصوبه از هرج و مرج پرداخت حقوق‌های صدمیلیون تومانی مدیران که طی سال‌های اخیر رایج شده است، پیشگیری کرده و در ضمن راهی برای حفظ متخصصان و مدیران شاغل در مناطق بد آب و هوا پیدا کرده‌اند اما این تصور را باید نوعی خام اندیشی دانست چرا که اولاً مدیرانی که سال‌ها ذائقه آنها به حقوق‌ها و پاداش‌های چند صد میلیونی خو گرفته است و حتی نهیب رهبری در حرام خواندن این حقوق‌ها اثر نمی‌گذارد، حتماً چون گذشته یا راهی برای دور زدن قانون خواهند یافت و یا به گونه‌ای دیگر به بیت المال دست درازی خواهند کرد.
ثانیاً اگر دغدغه مجلس واقعاً حفظ نیروهای متخصص و ارزشمندی بوده است که در شرایط سخت کار می‌کنند، نیازی نبود که همه مدیران خوش نشین دولتی از حقوق نجومی بهره مند شوند بلکه مجلس می‌توانست با تصویب آیین نامهای شرایط پرداخت حقوق به افراد خاص را تعیین و اجرا و نظارت بر آن را به کمیته‌ای متشکل از دولت و دستگا‌ه های نظارتی و دیوان محاسبات بسپارد؛ اما از این مصوبه و برخی طرح‌ها و مصوبات نمایندگان چنین برمی آید که مجلس دهم درک درستی از مصائب و مرارت‌های امروز مردم ندارد و بیش از آنکه به حل مشکلات آنان بیندیشد، گرفتار دغدغه‌های سیاسی و روزآمد خود است .
خوی اشرافی گری مجلس
