به گزارش دیدبان، متن یادداشت هادی ایمانی مدرس دانشگاه با عنوان «رسالت عظیم در داشتن روحیه انقلابی» را در ذیل می خوانید:
اگر بخواهیم استمرار نظام را دوام بخشیم و حرکت انقلابی را همانند پیروزی انقلاب اسلامی که نسیمی الهی بود قوام یابد و آن دوره بسیار شیرین زندگی، در اوج سختی و مشقت را یادآوری کنیم، راهکار چیست؟
بنظر میرسد که مسائل مختلفی اتفاق افتاده است که بعضی از آنها شرایط را دگرگون نمود و اهداف و آرمانها را تحت تاثیر خود قرار داد.
مردم بیاد دارند که آن شرایط ایده آل با چه روحیهای و با چه زحمتی ایجاد شده بود، فقر و تنگدستی به همراه فشار های زندگی و نداشتن حداقل امکانات برای معیشت، تحت الشعاع پیروزی بزرگ انقلاب قرار گرفت و تا پای جان به میدان مبارزه بدون هیچ چشمداشتی وارد شدند.
اما امروز بعضا ملاحظه میکنیم که گرفتن حقوق آنچنانی که صدای ملت را درآورد، نه تنها عیب نیست، بلکه حق مسلم خود می‌دانند؟
امروز زندگی اشرافی بعنوان یک الگو و سبک زندگی در سطح جامعه وجود دارد و مهمتر اینکه در میان بعضی از خانوادهها برای رسیدن به آن، به مسابقه نانوشته می‌پردازند؟
امروز زندگی در کنار طاغوت زمان و همراهی با آنها را بد نمی‌دانند و گاهی پا را فراتر گذاشته، می‌گویند نمی‌توان با دنیا درگیر شد، ما به آنها نیازمند هستیم؟
امروز بعضیها استفاده از زمین های منابع طبیعی و عمومی برای گذراندن زندگی و نیز بهره‌مندی از همه امکانات دولتی برای اعضاء خانواده را برای خود مباح می‌دانند.
امروز فاصله طبقاتی بین مردم روز به روز بیشتر می‌شود و دستگیری از زندگی مردم محروم با بی اعتنایی و مشغولیت های فراوان بعضی از دست اندرکاران مواجه شده است؟
امروز فرزندان بعضی از مسئولین احساس می‌کنند هرکاری که بتوان با رانت های دولتی و زد و بندهای سیاسی به دست آورد اشکالی ندارد؟
امروز بعضی ها بدون هیچ شایستگی و مزیت علمی و فنی، براحتی ثروت و امکانات عظیمی را جمع‌آوری می‌کنند و از حمایت بعضی ها هم برخوردارند؟
چگونه می‌توان با حفظ ارزش های انقلابی، سبک های مختلف زندگی را که با تعالیم اسلامی هیچ سنخیت و همسانی ندارد انتخاب کرد؟
جامعه ما با مشاهده این اتفاقها و این نوع رفتارها آرام آرام از مسیر نهضت اسلامی فاصله میگیرد و صدالبته که مردم با دقت این روشها را، رصد می‌کنند.
رسالت بزرگ با این نوع از مسائل که گاهی سختتر از جنگ با دشمن است چیست؟
راهکار به روشنی تعریف شده است، همه باید یکبار دیگر به وضعیت خود و سبک های زندگی که در آن قرار داریم نظری دوباره بیفکنیم.
باید به تعالیم مبارزه و اعتقادات رسالهای خود رجوع کنیم تا هر آنچه که از مسیر صواب بیرون رفتیم دوباره برگردیم و به تحول و تغییر در گفتارها، رفتارها و ارزیابی درست تحت تعلیم مدرسین، فضلا، علما و اندیشمندان وارسته قرارگیریم.
باید یک تجدیدنظر جدی، در سبک زندگی خودمان داشته باشیم.
این یک ضرورت اجتناب ناپذیر زندگی انسان وارسته است.
جا دارد که درس زندگی یکی از علما، بزرگ را در شیوه زندگیاش که خود درسی فراموش نشدنی است داشته باشیم:
حضرت عبدالعظیم حسنی (علیهالسلام) خود از علما و زهاد زمان و از راویان حدیث ائمه معصومین علیهمالسلام بودند به خدمت حضرت امام هادی علیهالسلام) امام عصر خود رسید و عقاید دینی خود را بر آن حضرت عرضه کرد، حضرت امام هادی (علیهالسلام) او را تایید فرموده و فرمودند: تو از دوستان ما هستی.
این اتفاق بسیار مهم محّل درنگ و تامل جدی است که شخصیتی علمی و مورد اعتماد که حضرت امام هادی (علیهالسلام) مردمی را که سوال و مشکلی داشتند راهنمایی می‌فرمودند که از حضرت عبدالعظیم حسنی(علیهالسلام) بپرسند، آن شخصیت بزرگ احساس نیاز می‌کند که عقاید دینی و سبکزندگی خود را به امام عصر خود عرضه کند.
چطور، به چنین نیازی نمی‌رسیم و خود را مستغنی از این کار مهم می‌دانیم؟
چه شده است که خود را از همه قید و بند رها ساختیم و هرطور که دلمان خواست زندگی میکنیم و تا صدایی بلند شود و اعتراضی را دربر داشته باشد با آن درگیر می‌شویم و قداست و جایگاه و شأن و شئون کاری و شخصی را پیش می‌کشیم تا هر انتقادی را بکوبیم؟!
و مهمتر از آن اینست که معمولا تحت تعلیم یک استاد و راهنما هم قرارنداریم و بی‌نیاز از این امر مهم زندگی میکنیم.
بهتر است که این سخن را کوتاه کنیم و به یک آیه قرآن تمسک جوئیم که میفرماید:
ذلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلی قَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللَّهَ سَمیعٌ عَلیمٌ
«این به خاطر آنست که خداوند هیچ نعمتی را که به گروهی داده تغییر نمی‌دهد جز آنکه آنها خودشان را تغییر دهند و خداوند شنوا و داناست»
نکند که خود را گم کرده باشیم و گرفتار این آیه شدیم و دیگر ممکن است توفیق تغییر هم بدست نیاید.
به کجا می‌رویم و با این نعمت بزرگ انقلاب چه میکنیم؟!
فیض و رحمت خدا بیکران و عمومی و همگانی است ولی به تناسب شایستگیها و لیاقتها به مردم میرسد، اگر شکر نعمت که همان استفاده صحیح است به جا آورند، نعمتش را پایدار بلکه افزون می‌سازد اما هنگامی این مواهب وسیله‌ای برای طغیان و سرکشی و ظلم و بیدادگری و تبعیض و ناسپاسی و غرور و آلودگی گردد، در این هنگام نعمتها را میگیرد و یا آن را تبدیل به بلا و مصیبت می‌کند.
منبع: تسنیم