دیدبان
یادداشت/ ابوالفضل ابوترابی:

نعل وارونه با فضاسازی رسانه‌ای !

نعل وارونه با فضاسازی رسانه‌ای !

به گزارش دیدبان، 1. ضرب‌المثل قدیمی «نعل وارونه زدن» یکی از اشاراتی است که در فرهنگ محاوره‌ عموم مردم و همچنین ادبیات سیاسی کشورمان مرسوم شده و اصالتاً ریشه در نوعی حیله جنگی دارد. در  گذشته که نیروی سواره نظام، نقش مهمی را در جنگ‌‏ها و ارتش ایفا می‌کرد، هر وقت گروهی سواره به مقصدی رهسپار می‌شد، نعل اسبان خود را وارونه می‌‏کوبیدند و علت این بود که حریف آنان گمراه شود. به این ترتیب که اگر سواره‌‏ها از شمال به جنوب رفته بودند، طرف مقابل  آنان که می‌‏خواستند از روی رد نعل اسب‌ها مسیر را شناسایی کنند، اشتباه می‌کردند و فکر می‌‏کردند اسب‌‏سوارها از جنوب به شمال رفته‌‏اند. نظیر همین حقه را سارقین بکار می‌بردند تا نشان پاهای اسب، به‌عکس راهی که رفته‌اند را نشان دهد و کسی متوجه سرقت آنان نشود.

نعل وارونه در روزگار ما که جنگ‌های نظامی جای خود را به نبرد در عرصه‌های دیگر همچون سیاست، فرهنگ،‌ اقتصاد و امنیت داده‌اند، همان معنی سنتی را دارد اما به روش‌های مدرن و امروزی اجرا می‌شود. یعنی در ظاهر، خبری از نعل وارونه برای انحراف اذهان وجود ندارد ولی شیوه‌هایی بکار گرفته می‌شوند که دقیقاً هدف منحرف کردن افکار عمومی را تعقیب می‌کنند.  یکی از مصادیق این سیاست قدیمی در عصر ما، حمایت طرفداران و حامیان دروغین حقوق بشر از یک‌سوژه خاص برای سرپوش گذاشتن بر فجایع انسانی در اطراف و اکناف عالم است که خود مسبب آن‌ها بوده‌اند.

2. مدتی است عده‌ای که خود را روشنفکر و پشتیبان حقوق زندانیان جا زده‌اند، با اشاره رسانه‌های غربی، علم اعتراض به قوه قضائیه را به بهانه اعتصاب غذای یک زندانی بلند کرده و شدیدترین انتقادات را متوجه دستگاه قضا کرده‌اند. طراحان و بازیگران این هجمه به خوبی آگاهند که روند رسیدگی به اتهام متهمین در جمهوری اسلامی بر اساس قانون، مشخص و روشن بوده و همه آن‌ها از حق داشتن وکیل برخوردار هستند. پس از صدور حکم هم مجرمین می‌توانند فرجام‌خواهی کرده و به‌جز مجرمین خاص که مرتکب جرائمی نظیر اقدام علیه امنیت ملی، قتل، آدم‌ربایی و فساد شده‌اند، قانون‌گذار، مسیرهایی را برای تخفیف دوره محکومیت و حتی عفو مجرمین در نظر گرفته است. پس متهمین در هر مرحله‌ از فرایند قضایی و به استناد قانون از اختیاراتی بهره‌مندند که شاید نظیر آن را نتوان در دیگر کشورها سراغ گرفت اما سؤال اینجاست که هیاهو بر سر اعتصاب غذای یک مجرم با خط دهی بی‌بی‌سی و سایر رسانه‌های ضدانقلاب – علیرغم اطلاع از تمام مراحل ذکر شده – به چه دلیل و با کدام هدف صورت می‌گیرد ؟

3. اگر این جماعت به واقع نگران حقوق بشر و در ادعای خود صادق هستند، چرا هرگز صدای خود را به نقض فاحش و شرم‌آور حقوق بشر توسط مدعیان حقوق بشر در منطقه بلند نمی‌کنند و حتی نیم‌نگاهی به کودک‌کشی در یمن و فلسطین نمی‌اندازند ؟ یا چرا پادوهای داخلی نظام سلطه،‌ نسبت به کشتار کودکان یمنی حساسیت نشان نمی‌دهند و تجمع‌های اعتراضی در مقابل دفتر سازمان ملل را سازمان‌دهی نمی‌کنند ؟

چرا این عده به حمایت آشکار انگلیس از عربستان در قتل‌عام مردم یمن - که رسانه‌ متبوعش وظیفه خط دهی به آنان را در هجمه به قوه قضائیه را بر عهده دارد – حمله نکرده و بر حق زنان و کودکان این کشور در برخورداری از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی از قبیل آب، خوراک، مسکن و دارو تأکید نمی‌کنند ؟ شاید آن‌ها منتظرند که آمار کودکان کشته‌شده در یمن مثلاً به 10 یا 20 یا 100 نفر برسد تا بتوانند با دلایل محکمه‌پسند بیشتری اعتراض خود را سامان دهند، اما باید بدانند که طبق گزارش جدید سازمان ملل، از آغاز تهاجم وحشیانه عربستان به یمن تاکنون 1400 کودک قربانی شده‌اند !

به‌یقین می‌توان گفت هجمه سازمان‌دهی شده به قوه قضائیه از یک‌سو و نادیده گرفتن جنایات رژیم‌های کودک‌کش منطقه از سوی دیگر به این معناست که از نظر این عده، زندگی ازدست‌رفته بیش از هزار کودک معصوم و هزاران زن و مرد بی‌گناه در مقایسه با شرایط یک مجرم محکوم به حبس، هیچ جایگاه و اهمیتی ندارد و آنچه از نظر آنان دارای اولویت است، عمل به استانداردهای دوگانه حقوق بشری غرب و پیروی از اتاق فکر انگلیسی است.

4. حجم گسترده حملات بی‌سابقه به قوه قضائیه، درست زمانی که این قوه بر پایه موازین شرعی و قانونی و بدون توجه به فضاسازی‌ها و سیاه نمایی‌های رسانه‌ای مشغول بررسی و رسیدگی به پرونده مجرمین اقتصادی و امنیتی است و با اقتدار در مقابل عوامل داخلی بیگانه ایستاده است، از موضع‌گیری صحیح و اقدام به‌موقع و انقلابی دستگاه قضا حکایت دارد. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر خود با مردم قم تصریح کردند، دشمن برای تهاجم به نهادهای عامل اقتدار نظام از جمله قوه قضائیه برنامه‌‌ریزی کرده و علت خبرپراکنی خصمانه آن‌ها در هدف قرار دادن مظاهر قدرت کشور نهفته است.

برای فرافکنی از پرونده سنگین و سیاه حقوق بشر غرب در نادیده گرفتن جنایات متحدینش در منطقه چه بهانه‌ای بهتر از تکرار ادعاهای حقوق بشری در ایران و هجمه به دستگاه قضا ؟ نظام سلطه در این توهم به سر می‌برد که قادر است با نعل وارونه زدن بر این حقیقت، با یک تیر دو نشان بزند؛ هم افکار عمومی جهان را از فجایع منطقه منحرف کند و هم یکی از عوامل کلیدی اقتدار جمهوری اسلامی را هدف قرار دهد؛ خیال خام و پوچی که همچون دیگر توطئه‌ها و نقشه‌ها، نقش بر آب شده و برخلاف خواست دشمنان و بدخواهان، ارکان انقلاب اسلامی را بیش‌ازپیش مستحکم‌ خواهد کرد.

 

منبع: تسنیم

مرتبط‌ها

راه کاهش ظلم در خانواده افزایش حرمت پدر است

خروجی قرمز حمل سلاح آسان در ایران

خادمیاران رضوی: طلیعه‌ای نو از «آفتاب» فرهنگ شیعی

تحلیلهای رنگین برای عمامه خونین

سبکِ زندگی پرونده‌ساز!

تعداد بالای پرونده در قوه؛ آسیب اجتماعی یا اشکلات ساختاری؟