به گزارش دیدبان؛ ارزش‌های خانوادگی، تعهد شخصی به اخلاق، مخالفت با قومیت‌گرایی و چندین اصل دیگر در میان اوانجلیست‌ها مانع از حمایت کامل آنها از دانلد ترامپ شده است.
اوج مخالفت بسیاری از اوانجلیست‌ها با ترامپ به انتشار فایل جنجالی در مورد اظهارات توهین‌آمیز او نسبت به زنان برمی‌گردد. این را رالف رید، رئیس هیأت مشاوران مذهبی ترامپ گفت.
رالف البته اضافه کرد برای بسیاری از مردم مذهبی در آمریکا «مخالفت با سقط جنین، حمایت از آزادی مذهبی، رشد اقتصادی، انتصاب قضات محافظه‌کار و مخالفت با توافق هسته‌ای ایران مهمتر است.» این تقریباً شبیه استدلالی است که تونی پرکین (رئیس یک گروه تحقیقاتی در حوزه خانواده) برای حمایتش از ترامپ عنوان کرد.
رابرت جفرس از همکاران رالف نیز همچنان ترامپ را «بهترین گزینه برای تغییر مسیر مارپیچی» دانست که آمریکا را به سقوط می‌کشاند زیرا رأی ندادن به ترامپ به خاطر اخلاق شخصی‌اش «یعنی باید قبول کنیم هیلاری کلینتون، اخلاقی‌تر است.»
لازم به ذکر نیست که محافظهکاری در ادبیات سیاسی ایالات متحده عمدتاً به معنای پایبندی به ارزش‌های سنتی دینی و مخالفت با مسائلی چون آزادی سقط جنین و ازدواج همجنس‌بازان است.
البته افرادی که نام بردیم، رهبر اوانجلیست‌ها نیستند. اساساً اوانجلیسم بیشتر به یک گرایش مذهبی در آمریکا شبیه است، تا فرقه خاص. آنها رهبر یا سلسله مراتب مشخصی ندارند و همین موجب سردرگمی آنها در انتخابات اخیر شد. گروهی از آنها پس از انتشار فایل جنجالی در نامهای سرگشاده، ترامپ را غیرقابل حمایت دانستند. [1]
راشل مور رئیس کمیسیون اخلاق و آزادی مذهبی در انجمن باپتیست‌های جنوبی گفت «هرگز» از ترامپ حمایت نخواهد کرد و بخاطر مباحثی که برخی اوانجلیست‌ها در مورد اولویت‌نداشتن مسائل شخصی ترامپ مطرح می‌کنند، «احساس تحقیر» کرده است.
راشل هلد ایوانس نویسنده محبوب نیز از فعالان سیاسی و اجتماعی خواست ترامپ را محکوم کنند. اریک متاگزاس همین کار را کرد ولی دارل اسکات کشیش سیاه‌پوست در توئیتی نوشت «من صحبت‌های ترامپ را نمی‌بخشم اما او را محکوم نمی‌کنم». از آن تندتر، فرانکلین گراهام بود که در صفحه فیس بوک خود برنامه‌های «بی‌خدای» اوباما و کلینتون را خطرناکتر از رفتارهای شخصی ترامپ دانست.
ترامپ، صالح مقبول برای اوانجلیست‌ها
رابرت جفرس: رأی ندادن به ترامپ به خاطر اخلاق شخصی‌اش «یعنی باید قبول کنیم هیلاری کلینتون، اخلاقی‌تر است»
در این میان افرادی نیز بودند که ابتدا با ترامپ مخالفت کردند اما نزدیک به انتخابات از نظر خود برگشتند، مانند جیمز دابسون که حتی سال 1998 میلادی بخاطر سکوت هیلاری در برابر مفاسد همسرش او را الگویی بد برای خانواده‌های آمریکایی و لایق برکناری دانسته بود. به نظر می‌رسد روحیات تندوتیزش تغییر کرده است، مانند دیوید برودی فعال رسانه‌ای که از اوانجلیست‌های مخالف ترامپ خواست به این پرسش پاسخ دهند که آیا آنها نیز هر روز یکی دو گناه مرتکب نمی‌شوند؟».
با همه این احوال، نظرسنجی‌های مختلف پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری طبق سنت حمایت از نامزد جمهوری‌خواه در ادوار گذشته، نشان‌دهنده حمایت اکثریت آنها از ترامپ نسبت به کلینتون بود، اما میزان دقیق آن مشخص نبود، 52% با 69% خیلی تفاوت دارد. بخشی از این اختلاف به دلیل سردرگمی کشیش‌ها بود. نظرسنجی از آنها حدود یک ماه پیش از انتخابات نشان می‌داد هنوز 40% از آنها نمی‌دانند به کدام یک از نامزدهای ریاست‌جمهوری رأی خواهند داد.
به نظر می‌رسد حمایت نهایی اکثریت اوانجلیست‌ها از ترامپ به دلیل همان چیزی است که رابرت جفرس عنوان کرده است: دانلد برای آنها صالح مقبول بوده است. آنها ترجیح می‌دانند پشت سر تد کروز جمع شوند که فرزند یک کشیش است و اولویت‌های مذهبی در هسته برنامه‌های او قرار دارد. اما خب این اتفاق نیافتاد و کروز به رقابت نهایی نرسید. اکنون ترامپ می‌توانست علی رغم فساد اخلاقی‌اش برخی دیدگاه‌های آنها را دنبال کند. [2]
جفرس این دو دیدگاه را تقابل «آرمان‌گرایان» و «عملگرایان» در میان اوانجلیست‌ها دانسته و گفت دیدگاه اوانجلیست‌های عملگرا این است که علاوه بر محافظهکاری، «احتمال پیروزی» هم مهم است.
رابرت همچنین از یک تغییر دیدگاه مهم در میان اوانجلیست‌ها پس از رأی دیوان عالی آمریکا به آزادی ازدواج همجنس‌بازان خبر داد:«به نظرم بسیاری از اوانجلیست‌ها به این جمع‌بندی رسیدند که نمی‌توانند دیگر از حکومت انتظار داشته باشند ارزش‌های سنتی انجیل را زنده نگه دارد. بنابر این بهتر است از حکومت بخواهند مشکلات عملی مانند مهاجرت، اقتصاد و امنیت ملی را حل کند».
دانلد ترامپ «ناصالح مقبول» برای اوانجلیست‌ها بود
