«مهران ابراهیمیان» در روزنامه «جوان» نوشت:
رسانه‌ها را که رصد کنید بیش از حد و تصور، مطالب به انتخابات امریکا اختصاص یافته و از زاویه‌های مختلفی به آن پرداخته شده است. این اقدام نتیجه‌ای عملی در امتداد رفتار دولت یازدهم و رویکرد و نگاه به غرب است؛ امتدادی که نقطه آغاز آن طرح شعار «هم چرخ سانتریفیوز بچرخد هم چرخ زندگی» است و در ادامه برجام «آفتاب تابان» شد و حل‌المسائل تمام مشکلات اقتصاد ایران، حتی کم‌آبی!
انتخاب این مسیر تنها به دلیل مقابله سیاسی با رقیب آنقدر با قدرت و تبلیغات قوی از سوی دولتمردان دنبال شد که رسانه‌های غربی این روزها آینده رئیس‌جمهوری دولت یازدهم را برای حضور در دولت بعدی نگران‌کننده ارزیابی می‌کنند و رصد رسانه‌های همسوی دولت نیز نشان از نگرانی و ترس از تصمیمات ترامپ در مسیر برجام و مواضع اقتصادی‌اش علیه ایران مشهود است؛ ترسی که نه فقط در میان علاقه‌مندان گره زدن توسعه و بهبود وضعیت اقتصادی به غرب بلکه در میان شرکای پسا برجامی آنها هم قابل رؤیت است. به عنوان مثال رویترز طی گزارشی از «نگرانی‌های» خودروسازان اروپایی به ویژه فرانسوی‌ها درباره مواضع رئیس‌جمهور منتخب امریکا در قبال ایران خبر داده است.
یا ان مارک آیرو وزیر خارجه فرانسه در مصاحبه‌ای تلویزیونی تأکید کرده: «پاریس باید برخی مسائل مهم و کلیدی از جمله توافق هسته‌ای ایران و جنگ سوریه را با واشنگتن روشن کند.»
این نگرانی‌ها اگر چه در میان شرکت‌های غربی مانند توتال و شل یا رنو و پژو تا حدودی منبعث از احتمال منفعت ازدست رفته است، اما در داخل حاصل استراتژی‌ای است که در مسیر توسعه و بهبود اقتصادی از سوی دولت یازدهم اتخاذ شده است.
دولت یازدهم در حالی که به توصیه بزرگان نباید به غرب اعتماد کرد، همه تخم مرغ‌های تدبیری خود را برای بهبود وضعیت اقتصادی در یک سبد گذاشته و اکنون سخت‌ترین استرس‌ها را تجربه می‌کند.
صرف‌نظر از اشتباهات فاحش و بزرگ در مسیر توسعه و پیشرفت اقتصادی در دولت‌های قبل به خصوص در نحوه مدیریت منابع ارزی باید اذعان داشت که مسیر انتخابی توسعه و بهبود شرایط اقتصادی در این دولت متکی بر «رشد ترحمی» و التماس و گرایش بیش از حد به غرب بوده که در دوران عمر این دولت با فرصت سوزی‌های بسیارو بی‌مهری‌های آزاردهنده به بخش مولد همراه شده است.
طی عمر دولت به رغم شعارهای بسیار، توجه به درون‌زا بودن به عنوان استراتژی نظام اقتصادی در قالب سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی به حاشیه رانده شد و اکنون نیز ترس ترامپی هر آن می‌تواند همه دستاوردهای مبتنی بر استراتژی تمرکز بیش از حد بر مذاکره با 1+5 را بر باد دهد.
این درس بزرگ شاید همان پیش‌بینی‌ای است که از سوی بزرگان کشور و در جریان مذاکرات بیان شده بود و ای کاش که جریان‌های مختلف سیاسی اثرگذار در اقتصاد از این درس بیاموزند و با توجه به شرایط سخت اقتصادی و اولویت‌های ضرب‌الاجل دار اقتصادی به دنبال حل مشکلات درونی اقتصاد و جوشش از درون را با همکاری و اجماع جمعی پیگیری کنند تا بار دیگر بی‌برنامه بودن برای دوران پس از برجام و بدعهدی‌ها و ترس اروپایی‌ها از مجازات‌های امریکایی، محیط اقتصادی را تا این حد حساس نکند.
بدیهی است چنین نگاهی نتیجه‌ای در بهبود شرایط اقتصادی نخواهد داشت اما حرکتی ماندگار و زمانبر را دنبال خواهد کرد که حتماً از اولویت‌های آن مبارزه با فساد و توجه به رفع موانع کسب و کار و بنگاه‌های کوچک است؛ حرکتی که موجب خواهد شد نهال رشد یافته مبتنی بر پیشرفت درست و واقعی با هر تغییر چهره‌ای بر خود نلرزد.
منبع: فارس