به گزارش دیدبان روزنامه «حمایت» در یادداشتی از «اصغر زارعی» نوشت:
بن‌بست سیاسی دولت لبنان با پشت سر گذاشتن فراز و فرودهای مختلف طی دو سال و نیم گذشته، بالاخره با انتخاب ژنرال «میشل عون» در پارلمان این کشور به پایان رسید و نهایتاً با توافق گروه‌های سیاسی تأثیرگذار، شخصیتی انتخاب گردید که به زعم عموم کارشناسان مسائل منطقه، از شخصیت‌های بارز و برجسته لبنان به شمار می‌آید. میشل عون، که از اعضای جریان 8 مارس و از متحدین حزب‌الله لبنان است به اذعان تمام ناظران بین‌المللی، فردی دارای سوابق روشن، فعال و ذی‌نفوذ در عرصه سیاسی منطقه‌ای و داخلی بوده، انتخاب وی بعد از 29 ماه بحران می‌تواند شرایط را در جهت تثبیت اوضاع، ثبات و امنیت پایدار برای لبنان مهیا کرده و نقش مثبتی در منطقه داشته باشد.
اختلافات و تنش‌هایی که طی این مدت در خصوص وضعیت سیاسی لبنان بین گروه‌های عمده این کشور از جمله ائتلاف 14 مارس با حمایت‌های عربستان از یک سو و گروه 8 مارس و متحدینش از سوی دیگر شکل گرفته بود، افزون بر مشکلات اقتصادی، معضلات امنیتی را در مناطق مختلف این کشور رقم زد اما ورود میشل عون به کاخ بعبدا موجب گردید لبنان در آستانه ورود به مرحله نوینی از آرامش و ثبات قرار گیرد.
با وجود شیرینی این انتخاب در کام مردم لبنان ولی برخی کشورها و رژیم‌های منطقه، از این اتفاق ناراحت و خصوصاً عربستان و رژیم جعلی صهیونیستی از رأی نمایندگان پارلمان به رئیس جمهور جدید عصبانی هستند. سران تل‌آویو، تحول در عرصه سیاسی لبنان را به نفع حزب‌الله قلمداد کرده و حتی تنها پیروز انتخابات ریاست جمهوری این کشور را سیدحسن نصرالله معرفی کردند. رژیم صهیونیستی از انتخاب شدن میشل عون به‌عنوان رئیس جمهور به‌شدت ناراحت است زیرا وی بارها اعلام کرده بود که «ما با هر وسیله ممکن در برابر اسرائیل مقاومت خواهیم کرد و نیروهای مقاومت کنار ارتش لبنان در کمین اسرائیل نشسته‌اند.»
نکته مهمی که در این میان باید به آن اشاره داشت اینکه محور مخالف انتخاب میشل عون در طول 886 روز خلأ سیاسی این کشور، ارتباط مستمری با کشورهای مداخله‌گر داشتند و حمایت این دولت‌ها از این محور کاملاً مشهود بود اما در مورد هواداران داخلی و خارجی گزینه مورد حزب‌الله چنین مسئله‌ای صدق نمی‌کرد. در واقع، تمام توافق‌های منطقه‌ای درباره انتخاب عون به ریاست جمهوری لبنان، در نهایت در اختیار سید حسن نصرالله بود و محور منطقه‌ای جبهه مقاومت بر اساس اصل عدم دخالت در امور کشورها هیچ‌گونه دخالتی در این فرایند نکرد، چراکه شخصیتی مانند دبیر کل مقاومت قادر است اوضاع لبنان را به‌خوبی مدیریت کند.
توجه به این مسئله نیز ضروری است که بیش از نقش‌آفرینی عوامل خارجی در روند سیاسی لبنان، اراده و مقاومت مردم این کشور بود که باعث شکست شدن نقشه‌های غربی – عربی در فرایند انتخابات گردید. مردم لبنان همواره در کنار مردم منطقه به خصوص مردم سوریه بوده‌اند و در این راه هزینه‌هایی نیز پرداخت کرده‌اند اما این هزینه‌ها موجب نشد که نسبت به مسائل داخلی خود بی‌‌اعتنا باشند لذا به تلاش‌ها و مقاومت‌های خود ادامه داده و در نهایت به پیروزی مجموعه متحد 8 مارس به ریاست سیدحسن نصرالله منجر شد.
از دیگر نشانه‌های این پیروزی به نفع جریان مقاومت، اولین سخنرانی میشل عون پس از تکیه زدن بر کرسی ریاست جمهوری لبنان بود که بدون هیچ ملاحظه و محافظه‌کاری، بر تمام مبانی مورد نظر جبهه مقاومت در منطقه از جمله بازگرداندن سرزمین‌های اشغال شده به لبنان، بازگشت آوارگان فلسطینی و سوری به موطن خود، مشروعیت سلاح مقاومت و همگرایی و هم‌افزایی تمام طوایف و احزاب لبنانی تأکید کرد.
به نظر می‌رسد که انتخابات اخیر، تأثیرات غیرقابل انکاری بر تحولات منطقه از جمله سوریه داشته باشد چراکه هیچ تحول سیاسی در لبنان طی ماه‌ها و سال‌های اخیر به اهمیت پیروزی متحد مقاومت به نفع مقاومت صورت نگرفته بود و بدون تردید موجب همگرایی بیشتر دو ملت سوریه و لبنان خواهد شد. رئیس جمهور جدید لبنان قطعاً به این مسئله واقف است که برای استقرار صلح و ثبات در سوریه و مهیا نمودن شرایط لازم برای بازگشت آوارگان سوریه باید از حکومت مشروع و قانونی دمشق در مقابل تروریست‌ها حمایت شود، از این رو میشل عون به یاری حزب‌الله در سوریه خواهد شتافت تا با ریشه‌کن کردن داعش، جبهه‌النصره و دیگر گروه‌های تروریستی، زمینه تحقق شعار وی فراهم شود.
از سوی دیگر، انتخاب میشل عون از جهت دفاع همیشگی از مقاومت، با انتخاب «امیل لحود» در سال 1998 که تا سال 2007 رئیس جمهور بود، شباهت دارد و قطعاً رئیس جمهور جدید لبنان دوران افتخارآمیزی را برای این کشور و مقاومت آن رقم خواهد زد؛ همان‌طور که امیل لحود رئیس جمهور اسبق لبنان این‌چنین عمل کرد. عون از ذکاوت سیاسی خود برای تشکیل ائتلاف راهبردی بلندمدت با حزب‌الله استفاده و تحولی مهم در آینده سیاسی مارونی‌های لبنان ایجاد کرد، به‌گونه‌ای که می‌توان گفت مسیحیان مارونی لبنان، به جای ائتلاف با فرانسه و آمریکا، اکنون سرنوشت خود را به مقاومت اسلامی گره زده‌اند. از این منظر، نتیجه انتخابات لبنان با چنین ویژگی‌هایی، بی‌شک آینده‌ای بهتر برای این کشور را نوید می‌دهد.
در پایان باید گفت بسامد خط مقاومت که از ایران آغاز شده و به سوریه، لبنان، عراق و فلسطین ختم می‌شود، با انتخاب میشل عون، مقتدرتر از هر زمان دیگری – هم در حوزه میدانی و هم در حوزه سیاسی، بین‌المللی و منطقه‌ای - خواهد شد و الگویی بی‌بدیل از انسجام و همگرایی را در معرض دید جهانیان قرار خواهد داد.
منبع: حمایت