به گزارش دیدبان، دکتر همیز یکی از صاحبنظران و مشاوران حوزه فرهنگ است. او معتقد است متاسفانه در زمینه تبلیغ دین، افراد شجاع دیندار صاحب نظر نداریم. در ادامه گفتگوی پنجره با این کارشناس حوزه عفاف و حجاب را می‌خوانید.

چرا برخی از زنان، با وجود برخورداری از بنیه‌های اعتقادی، باز به مسأله حجاب، بی‌توجه هستند؟ 
برای پاسخ به این سوال باید یک توضیح کلی داشته باشم؛ ما سه عالم در وجود انسان داریم؛ یکی عالم جسمانی که با پنج حس با عالم طبیعت ارتباط برقرار می‎کند. عالم دوم، عالم خیال است که تمام خلاقیت‎‎های مثبت و منفی و تخیلات منفی و مثبت در این عالم خیال است. توهم یکی از کار‎های مهم این عالم است که معمولا هم در این‎قدرت توهم، ابلیس دست قدرتمندی دارد. شیطان در عالم خیال حضور دارد و می‎تواند با صحنه سازی، روی اراده فرد اثر بگذارد. انسان، خوب و بد را با این عالم تصمیم‎گیری می‎کند و اگر در این عالم متوقف بماند و از این عالم رشد نکند، به عالم عقل و حقیقت که عالم سوم وجودش است، دسترسی نخواهد داشت. بنابراین تسلط شیطان در عالم دوم به‎شدت بالاست. 
در واقع انسان باید به این سه عالم تعادل ایجاد کند؛ درست است؟
ما سه قوه در نفس داریم؛ قوه شهوت، غضب و فهم. انسان به‎دنبال لذت‎‎های دنیایی خود است و البته خوب از یک جهت با هوای نفس و خطای نفسش بقا پیدا می‎کند، والا اگر ما نفس را حذف کنیم انسان نابود می‎شود. ولی این نفس اگر افراطی یا تفریطی بشود، به دست شیطان مدیریت می‎شود. اگر در حالت تعادل باشد این غضب به‎صورت شجاعت در فرد ظاهر می‎شود؛ شهوت به‎صورت عفت در او جلوه می‎کند ولی اگر افراطی یا تفریطی باشد، شیطان به‎شدت او را مدیریت می‎کند.
طبعاً می‎توان گفت که اکثر مردم چون به عالم سوم خودشان دسترسی نداشته و آن را هنوز فعال نکرده‎اند، در عالم دوم به دست شیطان مدیریت می‎شوند؛ انسان‎‎هایی که به خانه خود، لقمه حرام یا شبهه‎ناک وارد می کنند، این خوراک عالم دوم وجود را به راحتی دراختیار شیطان قرار می‎دهد.
نکته‎ای که در این جا می‎خواهم عرض کنم فرق بین طیب با طاهر است؛ وقتی یک مال دزدی که در بازار ارائه می‎شود و شما نمی‎دانید دزدی هست و خریداری می‎کنید این مال طیب نیست هرچند با پول حلال خودتان خرید کرد‎ه‎اید. یکی از شئونات حکومتی این است که حکومت در تهیه کالای مردم باید نظارت مستقیم داشته باشد که چیز‎های پاک و مطهر ارائه شود؛ کالای قاچاق یکی از مواردی است که طیب نیست. 
با این اوصاف برای مقابله با این خطاها چه باید کرد؟
ما می‎توانیم با آموزش‎‎های عقلانی، این افراد را بیدار کنیم و به آن‎ها یادآور شویم که طبق آموزه‎‎های دینی، بحث ضرر و منفعت اخروی را برای وی بیان کنیم که این قبیل هشدار‎ها باعث می‎شود این‌ها گناه را ترک کنند و در غلبه بر خودشان موفق ‎شوند. باید در جامعه موقعیت‎‎هایی را فراهم کنیم که ‎این گونه افراد در این مسیر قرار بگیرند، تبلیغات ما باید اقناع‎کننده باشد نه این که فقط ارشادی باشد. 
متاسفانه برخی افراد اباحه گری را در جامعه برای مردم آسان می‎کنند و می‎گویند خداوند ارحم‎الراحمین است، این سخن قدرت ترک گناه را از فرد می‎گیرد. 
چه کسانی مروج اباحه‌گری در جامعه هستند؟
در خطبه 87 نهج البلاغه، حضرت علی (ع) از علمای سوء نام می‎برد و می‎فرمایند: این علما کسانی هستند که گناهان بزرگ را کوچک جلوه می‎دهند و اعمالی که انسان را به خداوند نزدیک می‎کند، می‎گویند مهم نیست انجام بدهید و رهایش کنید. نوع تبلیغاتی که امروز در مسیر آموزش دین در جامعه داریم، دقیقا مطابق این فرمایش حضرت علی (ع) است. این سخنان قدرت فرد در تصمیم گیری‎‎ها را به تاخیر می‎اندازد.
یعنی آموزش دین در جامعه نیاز به بازنگری دارد؟
باید در آموزش دینی خود در جامعه تجدید نظر کنیم و از طرفی دیگر علما به یک اتحاد نظر در برابر این رفتار‎ها برسند. مثلا کسی برمی‎گردد می‎گوید که خداوند که کوره آدم سوزی نداشته که شما را به جهنم ببرد، خداوند مهربان است چه‎کسی گفته که اگر یک تار مویی بیرون باشد، در آتش آویزانت می‎کند، این سخن برای شنونده جذاب است. 
باید با آموزش فرد را قانع کنیم تا جایی که در تصمیم‎گیری حقیقت را بفهمد. چون ذاتا انسان از این که به خداوند خیانت کند متنفر است. 
چه موارد دیگری در مسأله اباحه گری نسبت به حجاب، مؤثر است؟
مسئله دیگری که بنده با آن بسیار مواجه شده‎ام این است که بعضی از خانم‎‎ها می‎‎گویند من اگر نوع پوششم مطابق میل همسرم نباشد، مرا طلاق می‎دهد. می‎گوید من خودم از این کار‎ها بدم می‎آید و در خلوت خود نماز می‎خوانم و از خداوند می‎خواهم که به من کمک کند، ولی شوهرم نمی‎گذارد. 
اگر بتوان قوانینی را در جامعه به تصویب رساند تا زنانی که با این آقایان در ارتباط هستند، یک دادرسی داشته باشند و حق خود را بگیرند، بخشی از این مسئله رفع می‎شود. 
عوامل دیگر چه؟
بخشی از نوجوانان هستند که صرفا برای زیبایی به‎دنبال نوع پوشش‎‎های خاص می‎روند که اگر ما در تبلیغات اجتماعی به او یادآوری کنیم که کدام لباس او را زیباتر می‎کند، مطمئنا انتخاب بهتری خواهد داشت. 
آیه 20 از سوره حدید می‌گوید: «اعْلَمُوا أَنمَا الْحَیاه الدنیا لَعِبٌ وَ لَهو و زینَه و تفاخُر بَینَکم و تَکاثُر فی الاموال و الاولاد/ بدانید که زندگى دنیا در حقیقت بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشى شما به یکدیگر و فزون‏جویى در اموال و فرزندان است». مفسران در تفسیر این آیه می‎گویند لعب و لهو برای دوران کودکی و نوجوانی، زینت برای جوانی و تفاخر برای دوران پیری است؛ یعنی جوان برای زیبا بودن بیشترین انگیزه را دارد. اگر به او بگوییم زیبایی شما در به‎سوی خدا رفتن است، انتخاب درستی انجام می‎دهد، ولی اگر به او گفته شود که اگر بدین شکل نامناسب باشی، شوهر خوب گیر تو می‎آید و در محیط کار پول خوبی به تو می‎دهند و محبوب و مشهور می‎شوی، اشتباه انتخاب خواهد داشت‎. جوان‎‎هایی که در سن جوانی و نوجوانی به‎واسطه فساد با مردان اطراف خود، دچار این مسائل می‎شوند، نمی‎توانند به راحتی در میانسالی توبه کنند. 
به نظر شما در روش های تبلیغی و فرهنگی خوب عمل می‌کنیم؟
یک نکته بسیار مهم این است که امروز در کشور اتحاد فرهنگی در بین بزرگان جامعه نداریم و حتی افرادی که در خطوط سیاسی یک دست هستند و خیلی هم علاقه‎مند به دین هستند، باز هم در روش‎‎های فرهنگی متفاوت هستند. برخی فقط بر قانون تاکید دارند و جایی برای مباحث اخلاقی قائل نیستند که خود همین مسئله مانع کار فرهنگی می‎شود. 
به‎نظر بنده یکی از دلایلی که باعث شده تصمیم‌گیران سیاست‌گذار نمی‎توانند تصمیم جدی در این ارتباط بگیرند، رعب امتناع مردم است که مانع می‎شود شجاعانه تصمیم بگیرند. در حالی‎که طبق توصیه قرآن، کسانی که تبلیغ می‎کنند نباید از احدی بترسند.

منبع: پنجره