دیدبان: بدون تردید ترکیب مجلس دهم به هیچ یک از مجالس بعد از انقلاب شبیه نیست، بنابراین باید آن را تجربه‌ای جدید در عرصه قانونگذاری در نظام دانست.

پیچیدگی آن را زمانی بهتر می‌توان فهمید که رئیس مجلس اصولگرای هشتم در مجلس دو ترکیبی دهم همان رأیی را اخذ می‌کند(237 رأی) که هشت سال پیش کسب کرد و جالب‌تر اینکه یک جریان با بیش از 100 نماینده با کاندیدای ریاست 11 رأیی مواجه می‌شود.

جالب‌تر اینکه رأی علی مطهری نسبت به رأی انتخابات موقت ثابت است، اما رقیب او(دهقان) با ریزش 18رأیی مواجه می‌شود که معلوم نیست آن ریزش به کجا تعلق می‌گیرد و آقای حاجی‌بابایی تقریبا ثابت می‌ماند. عارف برای ریاست مجلس با 103 رأی مواجه می‌شود، اما اصلاح‌طلب دیگر با 158 رأی که معلوم نیست آن 55 نفر چرا به عارف رأی نداده‌اند، اما به پزشکیان و لاریجانی رأی می‌دهند.

بدون تردید ریزش رأی دکتر دهقان (بدون تعلق گرفتن ریزش‌ها به رقیب) را باید نوعی خودزنی درون‌جریانی دانست که از سوی نزدیک‌ترین افراد به ریاست مجلس صورت گرفته است، اما نیابت علی مطهری از آن‌رو برای اصلاح‌طلبان مهم است که در تریبونی قدرتمندتر حنجره آنان خواهد شد و کاری که وی برای اصلاح‌طلبان می‌کند قطعاً از عارف، کواکبیان و حتی پزشکیان برنخواهد آمد. امید است شانه‌های مطهری به مثابه پله سکولارها به کار گرفته نشود.

 از دیگر ویژگی‌های خاص رأی دیروز که کارآمدی مجلس را به چالش خواهد کشید اینکه: در میان یارگیری دو جریان عمده کشور، عددی نزدیک به 50 نماینده به هر دو طرف حال می‌دهند یا در جایی به یک جریان حال می‌دهند و در جای دیگر به آن دیگری. این افراد را که بین فراکسیون‌ها رفت و برگشت دارند، باید «جریان سیال» مجلس نامید که ممکن است دو جریان عمده در طرح و لوایحی که به میدان می‌آورند آنان را علیه هم به کار گیرند.

منبع:جوان