دیدبان

شوالیه آواز ایران: واقعا برایتان متاسفم!

شوالیه آواز ایران: واقعا برایتان متاسفم!

دیدبان: شهرام ناظری نسبت به لغو کنسرتش به نام «ناگفته‌ها» در شهرستان نیشابور، واکنش نشان داد.

این خواننده پیشکسوت موسیقی سنتی ایران اظهار کرد: موضوع لغوکنسرت‌ها دیگر چرایی ندارد اما برگزاری کنسرت در نیشابور به علت سابقه تاریخی و فرهنگی این شهر، همچنین وجود عطار و خیام در آن نسبت به سایر نواحی خراسان استثنا بود. اما با تغییر و تحولاتی که اخیرا در سطح مسئولان این شهر رخ داده نه تنها شرایط را برای برگزاری رویدادهای فرهنگی در این شهر نسبت به سابق بهتر نکرده بلکه حالا شرایط از گذشته هم سخت‌تر شده است.

 متاسفانه امروزه شرایط به گونه‌ای‌ است که مسائلی که از نظر اخلاقی نیاز به برخورد دارد مورد توجه قرار نمی‌گیرند و در عوض با موسیقی که یک پدیده آسمانی و معنوی‌ است - آن هم با وجود اشعار فاخری که ما برای موسیقی استفاده می‌کنیم - برخورد می‌شود.

 

شوالیه آواز ایران: واقعا برایتان متاسفم!
 

وی ادامه داد: من حسابم از افرادی که کشور را ترک کرده‌اند جداست. علی‌رغم تمام امکاناتی که در کشور برایم مهیا بوده و هست 37 سال است به عشق کشور، مردم سرزمینم و برای آنها مقاومت کرده‌ام و‌ در ایران مانده‌ام. من همیشه برای کشورم مجانی کار کرده‌ام و هیچ چشم‌داشت مالی از زادگاهم نداشته‌ام.

در این سال‌ها نه حتی ریالی از صداوسیما یا نهاد دیگری حقوق گرفته‌ام، نه درخواست امکانات و تسهیلاتی مانند وام و غیره داشته‌ام ولی با من این‌طور رفتار می‌شود. اگر این مشکلات برای کسی به‌ وجود می‌آمد که خارج از کشور زندگی می‌کند و حالا به دلیل شرایط یا برنامه‌ای به ایران بازگشته، با من که با وجود تمام سختی‌ها و مصائب این همه سال است که در کشورم مانده‌ام و آن را ترک نکرده‌ام متفاوت بود. چنین برخوردی با کسی که عاشق کشورش است جای تاسف دارد.

ناظری با اشاره به مجوز‌های اخذشده برای این کنسرت اظهار کرد: کنسرت ما تمام مجوزهای لازم را از ارشاد داشته است اما مسئله این است که برای ارشاد یک نفر یا دو نفر تصمیم‌گیرنده نیستند. هر کسی می‌تواند بیاید و بنا بر تصمیمات خودش عمل کند.

مرتبط‌ها

راه کاهش ظلم در خانواده افزایش حرمت پدر است

خروجی قرمز حمل سلاح آسان در ایران

خادمیاران رضوی: طلیعه‌ای نو از «آفتاب» فرهنگ شیعی

تحلیلهای رنگین برای عمامه خونین

سبکِ زندگی پرونده‌ساز!

تعداد بالای پرونده در قوه؛ آسیب اجتماعی یا اشکلات ساختاری؟