به گزارش دیدبان به نقل از جهان، در جامعه‌شناسی بحثی تحت عنوان جامعه‌پذیری مطرح است که دو نهاد خانواده و نهاد آموزشی، مهم‌ترین نهادهایی است که در آن نقش دارند و باعث می‌شوند شخصیت فرد در کودکی شکل بگیرد.
 
بر این اساس اگر «هویت» را هر آن چیزی تعریف کنیم که به سوال «من کیستم؟» پاسخ می‌دهد، کیستی هر فردی را در کودکی، یا خانواده تشکیل می‌دهد یا سیستم و نظام آموزشی.
 
طبیعی است که در همه نظام‌های سیاسی و در همه جوامع، از وظایف نظام آموزشی، تقویت یا تمهید و فراهم آوردن جامعه‌پذیری به گونه‌ای است که آن فرد، پاسخی دقیق، روشن، مستقل، عمیق و باورمند به «من کیستم؟» خودش داشته باشد و وقتی از او پرسیده می‌شود که «کیست»، در قالب گزاره‌هایی که به زبان می‌آورد یا از ذهن می‌گذراند خودش را تعریف کند. به صورت طبیعی در همه جوامع، به گونه‌ای افراد را پرورش می‌دهند که بتوانند کیستی خود را با کیستی جوامع همسایه، متفاوت و به عبارت دیگر مستقل تعریف کنند. جامعه ایران هم از این قاعده مستثنا نیست، لذا مقام معظم رهبری در سخنان روز گذشته خود در همین بحث اشاره‌ا‌ی هم به بحث زبان انگلیسی داشتند.

شاید در کمتر جامعه‌ای مشاهده کنید که در دوره کودکستان یا دوره ابتدایی، بچه‌ها زبانی به غیر از زبان آن جامعه را بیاموزند، زیرا کیستی آن فرد و هویت مستقلش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به عنوان مثال، کافی است بازدیدی از مهد‌های کودک و دبستان‌های کشوری همسایه مانند ترکیه انجام شود تا ملاحظه شود که از در ورودی تا عمق فضای فیزیکی مدارس، شرایط به گونه‌ای است که کودک بتواند با تمام وجود، هویت تاریخی، ملی، مذهبی، دینی و جغرافیایی خود را به تمامی ضبط کند تا در آینده بتواند پاسخی روشن به سوال «من کیستم؟» که سوال از هویت اوست داشته باشد. در ایران هم به دلیل این‌که آسیب‌هایی متوجه این پدیده شده و علاوه بر آن، ایران اسلامی در رقابتی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با فرهنگ و تمدن مسلط غرب، در معرض فشار این تمدن قرار گرفته است رهبر معظم انقلاب از جمله مباحثی که متذکر می‌شوند این است که برای تضمین آینده انقلاب و کشور باید حتما هویت نسل ما و کودکان ما بدون پارازیته شدن هویتشان، شکل بگیرد.
 
از آنجایی که انقلاب اسلامی، انقلابی در ایران و به نام اسلام است، انتظار می‌رود که کودکان دارای هویت مستقل ایرانی- اسلامی باشند که وقتی از کیستی آنها سوال می‌شود، بتوانند تعریفی متقن، مشخص و مستحکم داشته باشند تا در جهان آینده که شاید بیش از گذشته، جهان تلاقی هویت‌ها و اختلاط فرهنگ‌ها خواهد بود، بتوانند از زلال بودن هویتی، فرهنگی و تمدنی خودشان دفاع کنند.