دیدبان: با برگزاری دور دوم انتخابات مجلس دهم و مشخص شدن نتایج نهایی، شانس محمدرضا عارف برای ریاست پارلمان کاهش یافته است.

به گزارش گروه سیاسی صراط، در میان 289 نماینده راه یافته به مجلس، 114 نفر اصلاح طلب، 8 نفر اعتدالگرا، 111 نفر اصولگرا و 56 نفر مستقل هستند. به این ترتیب وضعیت رقابت برای ریاست مجلس بین عارف و لاریجانی شفاف تر شده است. هر یک از این دو برای رسیدن به صندلی ریاست به 145 رای نیاز دارند. به طور طبیعی، اصولگرایان مجلس لاریجانی را به عارف ترجیح خواهند داد و این بدان معناست که از هم اکنون 111 رای قطعی از سبد عارف خارج شده. از طرفی، از میان اصلاح طلبان و اعتدالگرایان نیز که در مجموع 122 کرسی دارند، بسیاری از آنها ریاست لاریجانی را بر عارف ترجیح می دهند.

این افراد سه دسته اند: دسته اول اصلاح طلبان شناسنامه دار هستند که بر اساس اظهارنظرهای پیشین، برخی از آنها قصدی برای رای دادن به عارف ندارند. این نمایندگان منتخب، یا عارف را دارای توان مدیریت سیاسی بالایی نمی دانند، یا در شرایط کنونی ریاست یک اصلاح طلب تابلودار را به صلاح نمی بینند و حتی برخی از تندروهایشان اساسا عارف را اصلاح طلب بدلی می خوانند نه واقعی.

دسته دوم اصولگرایانی هستند که به هر دلیلی در "لیست امید" قرار گرفته بودند و به مجلس راه یافته اند. حتی در لیست منتخبان تهران نیز سه نفر از این دست اصولگرایان به چشم می خورد. رای قطعی این افراد به لاریجانی است نه عارف.

دسته سوم منتخبان اصلاح طلب و حامی دولت نیز افرادی هستند که اساسا خود را اصلاح طلب یا اصولگرا نمی دانند و برای خود هویت "اعتدالگرا" را تعریف کرده اند. مواضع این نمایندگان نیز نشان می دهد آنها تمایلی به ریاست عارف ندارند.

به این ترتیب، عارف حتی در میان 122 نماینده اصلاح طلب و حامی دولت نیز تعدادی مخالف دارد که حاضر نیستند به ریاست او تن دهند. با این وجود، حتی با فرض اینکه تمامی 122 رای مذکور به سبد عارف ریخته شود، باز هم تکلیف ریاست به دست 56 نماینده مستقل مشخص خواهد شد.

بررسی سوابق این نمایندگان مستقل نیز نشان می دهد، اکثریت آنها گرایشی به اصلاح طلبان ندارند. برخی از این نمایندگان مستقل در دوره های گذشته انتخابات، در لیست اصولگرایان حاضر بودند؛ با این وجود در انتخابات اخیر به دلیل ضعف مدیریتی اصولگرایان در تهیه یک لیست واحد، در لیست نهایی قرار نگرفتند و به صورت مستقل وارد انتخابات شدند.

از طرفی، شرکت علی لاریجانی در انتخابات اخیر به صورت "مستقل"، تمایل این افراد برای رای دادن به او را افزایش داده است. نماینده ای که خود را مستقل و به دور از گرایش های سیاسی می داند، از میان دو گزینه عارف و لاریجانی به طور طبیعی، دومی را برخواهد گزید؛ چرا که عارف خود را یک اصلاح طلب شناسنامه دار می داند و در انتخابات اخیر نیز اصلاح طلبان – با وجود انتقاداتی که از او دارند – دقیقا به همین دلیل یعنی مارک اصلاح طلبی روی پیشانی او، به عارف رای دادند. در طرف مقابل، لاریجانی با وجود اینکه یک اصولگراست، اما وارد بازی های باندی نشد و حتی اصولگرایان – تحت مدیریت حداد عادل - حاضر نشدند او را در لیست نهایی خود قرار دهند.

رای تنها 34 نماینده از 56 نماینده مستقل به لاریجانی، به انضمام رای 111 نماینده اصولگرا، ریاست لاریجانی را تحت هر شرایطی قطعی خواهد کرد. با این شرایط باید منتظر ماند و دید آیا عارف به  رقابتی که شانسی برای پیروزی اش در آن قابل تصور نیست، وارد خواهد شد و یا به ریاست "فراکسیون امید" اکتفا خواهد کرد؛ اتفاقی که نشانه های آن نیز پس از مشخص شدن نتایج دور دوم انتخابات بروز کرد و عارف در اظهارنظری با اعلام تشکیل "فراکسیون امید طی روزهای آینده" گفت: "قصد نداریم در مجلس آینده تقابل فراکسیون‌ها را ایجاد کنیم، بلکه با تعامل و همفکری در مسیر اهداف کلان کشور گام بر می داریم."