به گزارش "دیدبان" به نقل از "ندای انقلاب"،
پایگاه خبری «العصر» در گزارشی تحت عنوان «آیا صهیونیستها غرب را از دست
دادهاند؟» به حمایت کشورهای غربی از درخواست فلسطینیان جهت عضویت در
سازمان ملل به عنوان عضو ناظر اشاره و تاکید میکند که برخلاف آنچه انتظار
میرفت، کشورهای غربی یا با این درخواست موافقت کردند یا به آن رای ممتنع
دادند که برای جامعه بین المللی امری غافلگیرکننده بود.
این پایگاه
خبری در این ارتباط مینویسد: در این تردید نبود که مجمع عمومی سازمان ملل
متحد به درخواست فلسطینیان به عنوان عضو ناظر در این سازمان با اکثریت آرا
رای میداد تا عضویت و جایگاه تشکیلات خود گردان فلسطینی در این سازمان
ارتقا پیدا کند.
از پیشتر پیشبینی شده بود که شماری از کشورها از
جمله کشورهای غربی و در راس آنها کشورهای اروپای غربی و آمریکا با این
درخواست مخالفت کرده و بالطبع به آن رای منفی بدهند. اما نگاهی به فهرست
کشورهایی که به درخواست فلسطینیان پاسخ مثبت داده و عضویت فلسطین در سازمان
ملل به عنوان عضو ناظر را تایید کرده بودند، نشان میدهد که از میان
کشورهای غربی تنها «جمهوری چک» به درخواست فلسطینیان رای منفی داده بود و
مابقی کشورها که به طور معمول به ائتلاف و اتحاد و داشتن رابطه قوی با رژیم
صهیونیستی معروف بودند و به طور مشخص آلمان و انگلیس نه به این درخواست
رای منفی دادند و نه آن را تایید، بلکه به آن رای ممتنع دادند.
اینجاست
که این سوال مهم پیش میآید، «آیا این آمار بیانگر این امر است که
اسرائیل غرب را از دست داده است؟» به اعتقاد این گزارش تصمیم و رای آلمان
به درخواست فلسطینیان و تغییر جایگاه از مخالفت با اقدام «محمود عباس»،
رئیس تشکیلات خود گردان فلسطینی به جایگاه ممتنع بسیار عجیب است، اما تاکید
میکند که این تغییر موضع با قضیه ادامه شهرک سازی رژیم صهیونیستی در
مناطق کرانه باختری که براساس قطعنامه سازمان ملل متحد جزو اراضی ۱۹۶۷ بوده
و به فلسطینیان اختصاص دارد، باز میگردد. چراکه این اقدام رژیم صهیونیستی
افزون بر اشغال سرزمین فلسطین اشغال سرزمینی است که به طور رسمی توسط
مهمترین نهاد بین المللی به فلسطینیان داده شده است، به شمار میآید.
اما
دلیل دیگری که آلمان را به اتخاذ موضع ممتنع در قبال درخواست فلسطینیان
سوق داد، حمایت از محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطینی یا در واقع
جنبش «فتح» در قبال افزایش نفوذ و تاثیرگذاری جنبش مقاومت اسلامی فلسطین
«حماس» بود که این تاثیرگذاری و نفوذ پای را از عرصه داخلی و میان
فلسطینیان به عرصه منطقهای در مقابل تضعیف جایگاه و محبوبیت تشکیلات خود
گردان گذاشته بود.
این تغییر موضع کشور آلمان برای صهیونیستها
غافلگیرکننده بود، چراکه برلین و تلآویو به ظاهر روابط تاریخی گستردهای
با یکدیگر داشتند و با اینکه اینگونه تصور میشود که آلمان تلاش میکند،
خود را به عنوان مهمترین متحد و همپیمان رژیم صهیونیستی در اروپا نشان دهد،
اما رابطه آنها رابطهای سطحی و متزلزل است.
اما این تنها وضعیت
آلمان و اسرائیل نیست، نگاهی به رابطه فرانسه با رژیم صهیونیستی تاکید
میکند، بیش از یک دهه است که تلآویو – پاریس رابطه مشتنجی داشتهاند. در
دوران ریاست جمهوری «نیکلا سارکوزی»، فرانسه از جمله کشورهایی به شمار
میآمد که به شدت از عضویت فلسطین در سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان
ملل متحد موسوم به «یونسکو» حمایت کرد تا به حدیکه این حمایتها خشم و غضب
آمریکاییها را برانگیخت و موجب شد، آمریکا سهم سالیانه این کشور در این
سازمان را توقیف کند که حدود ۸۰ میلیون دلار در سال پیشبینی میشد و
نارضایتی خود از اینگونه اقدامات را آشکارا بیان و تاکید کرد که به چنین
اقداماتی واکنش نشان خواهد داد.
اما این ضربه آمریکا نه تنها
سارکوزی را از تصمیم خود منصرف نکرد، بلکه «فرانسوا هولاند»، رئیس جمهوری
جدید فرانسه آشکارا حمایت خود از درخواست فلسطینیان برای عضویت در سازمان
ملل متحد به عنوان عضو ناظر را اعلام و تاکید کرد که قضیه شهرکسازی
صهیونیستی در اراضی ۱۹۶۷ از جمله اولویتهای دولتش به شمار میآید و این
موضوع بیتردید موجب از بین رفتن اعتماد متقابل بین فرانسه و اسرائیل خواهد
شد و مانعی بزرگ پیش روی دستیابی نهایی به سازش و صلح در خاورمیانه و
براساس راه حل تاسیس دو کشور در سرزمینهای اشغالی ایجاد خواهد کرد و این
موضوعی است که بیانیه صادره توسط وزارت خارجه فرانسه در ماه گذشته به صراحت
به آن اشاره میکند.
همچنین در آخرین دیدار هولاند با «بنیامین
نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی؛ پاریس تاکید کرده بود که دو طرف
درباره قضیه شهرک سازی با یکدیگر اختلاف نظر دارند و ما خواهان توقف این
روند در کرانه باختری هستیم و پیش از روی آوردن عباس به سازمان ملل فرانسه
اعلام کرد که از اقدام تشکیلات خود گردان فلسطینی حمایت خواهد کرد و در
واقع باید گفت، موضع پاریس در قبال رژیم صهیونیستی غافلگیرکننده و تعجبآور
بود.
صرف نظر از موضعگیریهای آلمان و فرانسه مشاهده میشود که
دیگر کشورهای اروپایی نیز به سود تشکیلات خودگردان رای داده و با اقدام
عباس موافقت کردند.
در این ارتباط یک منبع آگاه دیپلماتیک اروپایی
میگوید که فرانسه با آگاهی از وضعیت آشفته و درهم ریخته اقتصاد اسپانیا و
با قول ارائه کمک از این قضیه به عنوان اهرمی فشاری استفاده کرد تا این
کشور را وادار کند به درخواست فلسطینیان رای مثبت دهد.
این منبع
تاکید میکند که اسپانیا به همراه ایتالیا و پرتغال به خواسته فرانسه تن
دادند تا در نشست آینده اتحادیه اروپا از حمایتهای این کشور برخوردار
شوند. این درحالی است که اسپانیا صرف نظر از مسائل اقتصادی تلاش بسیاری
دارد تا یک کرسی در شورای امنیت سازمان ملل به دست آورد و این همراهی به
اعتقاد رهبران اسپانیا میتواند، حمایت کشورهای عربی از درخواست این کشور
برای عضویت در شورای امنیت را به دنبال داشته باشد.
از سوی دیگر
اگر ایتالیا زمان حاکمیت « سیلویو برلوسکونی» را سپری میکرد، رژیم
صهیونیستی میتوانست بر حمایتهای قوی و بیدریغ آن حساب کند، اما با روی
کار آمدن «ماریو مونتی» این اقدام در عمل به رویا پیوست، چون ایتالیا از
جمله کشورهایی بود که به درخواست فلسطینیان رای مثبت داده بود.
همانطور
که تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به نوار غزه که ماه گذشته روی داد، تاثیر
بسزایی بر تصمیمگیریهای اتحادیه اروپا در این خصوص گذاشت. در این ارتباط
اتحادیه اروپا ملاحظه کرد، نادیده گرفتن سازمان آزادیبخش فلسطین – فتح در
قبال حمایت از نتانیاهو تقویت بیش از پیش نفوذ حماس و زرادخانههای
نظامیاش در مرزهای جنوبی سرزمینهای اشغالی را به همراه دارد.
به
همین دلیل این سوال بیش از پیش مطرح میشود که آیا اسرائیل واقعا جایگاه و
موقعیت گذشته خود را در میان کشورهای اروپایی از دست داده است؟
مقامات
صهیونیستی در این ارتباط میگویند که اتحادیه اروپا تنها به این دلیل به
حمایت از محمود عباس پرداختند تا با نفوذ فزاینده حماس مواجه شوند، اما
واقعا دلیل این امر همین است که گفته شد.