به گزارش دیدبان به نقل از تهران پرس ، رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از فرماندهان و کارکنان نیروی دریایی سپاه بیانات مهمی درباره ممنوعیت ارتباط با آمریکا ایراد فرمودند. بحث ارتباط با آمریکا عمری به درازای تاریخ انقلاب اسلامی دارد و از ابعاد متفاوتی می‌توان به آن پرداخت. یکی از محورهای اصلی عملیات روانی و رسانه‌ای دشمن، القای این مسئله است که رهبر معظم انقلاب اسلامی به دلایل خاص جناحی مخالف مذاکره و رابطه با آمریکا هستند. مروری بر مواضع معظم‌له از دهه 60 تاکنون نشان می‌دهد، حضرت آیت‌الله‌‌العظمی خامنه‌ای در این زمینه از ثبات کامل برخوردار بوده‌اند. این در حالی است که برخی از سیاستمداران و انقلابیون که در سال‌های اولیه انقلاب و دهه 60 مواضع تندی علیه آمریکا می‌گرفتند، امروز با چرخشی 180 درجه‌ای مدافع مذاکره با آمریکا شده و بر طبل رابطه می‌کوبند. دلیل این تفاوت در چیست؟ این ثبات و آن چرخش موضع را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟
اگر موضوع مذاکره و ارتباط با آمریکا را در سطح تاکتیکی تحلیل کنیم، تغییر و چرخش مواضع با گذر زمان و تغییر شرایط نه تنها چیز عجیبی نیست، بلکه لازم و ضروری است. در این باره باید گفت:
1 ـ حتی با فرض تاکتیکی بودن موضوع، مدافعان و مبلّغان رابطه با آمریکا که در سال‌های پیش مخالف این قضیه بودند باید پاسخ دهند چه اتفاقی افتاده و چه تغییری به وجود آمده که سیاست آنها کاملاًً برعکس شده است. دلایل مخالفت پیشین آنها با مذاکره و رابطه چه بوده و کدام یک از این دلایل امروزه دیگر وجود و مصداق ندارند؟ جمهوری اسلامی ایران تغییر کرده است؟ آمریکا راه دیگری در پیش گرفته است؟ یا عامل سومی سبب این چرخش شده است؟ رسانه‌ها و جریان انقلابی با یادآوری مواضع پیشین، باید پاسخگویی را مطالبه کنند و مخالفان دیروز و مدافعان امروز رابطه با آمریکا باید به این پرسش‌ها پاسخ دهند.
۲ـ مذاکره با آمریکا و رابطه با این کشور برخلاف تمام کشورهای دیگر یک حرکت دیپلماتیک صرف نیست و نمی‌توان با آن مانند دیگر موارد مشابه برخورد کرد. اما چرا؟ ماهیت و جوهره انقلاب اسلامی استکبارستیزی است و استبداد داخلی نیز محصول و میوه تلخ استکبار است. اگر امروز مردم عربستان، بحرین، مصر و... تازیانه استبداد را بر گرده خود احساس می‌کنند، اصلی‌ترین دلیل آن پشتیبانی استکبار از حکام مستبد و فاسد آنهاست. مذاکره و رابطه با آمریکا یعنی عقب‌نشینی جمهوری اسلامی از راهبرد استکبارستیزی و به‌راستی از انقلاب اسلامی و محصول آن جمهوری اسلامی منهای استکبارستیزی، چه می‌ماند؟!
۳ـ نکته مهم دیگر آن است که موضع رهبر معظم انقلاب در این زمینه نه برگرفته از نظریه‌ها و روش‌های متداول روابط بین‌الملل، بلکه کاملاًً مبتنی بر آموزه‌های اسلامی و اعتقادی است. دشمنان جمهوری اسلامی و جریان داخلی مدافع رابطه با آمریکا توجهی به این بعد تعیین‌کننده ماجرا ندارند. بیش از سه دهه پیش (20 مهر سال ۱۳۶۳) حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در خطبه‌های نماز جمعه تهران، ریشه‌های تاریخی این موضع راهبردی را که برگرفته از قیام عاشوراست، اینگونه تشریح ‌کردند: «ظاهر قضیه این است که حسین‌بن‌على این‌جا گیر افتاده دیگر، در یک چنین وضعى شما ببینید لحن یک آدم چگونه خواهد بود. حالا هم فرمانده‌ همان لشکرى که على‌الظاهر پیروز است، آمده توى خیمه‌ امام حسین(ع)، صحبتى که بین اینها خواهد گذشت چگونه است؟ قاعدتاًً این صحبت این خواهد بود که او ملامت کند، آقا چرا آمدى؟ حضرت هم بگویند دیگر حالا شده یک کارى بکنیم، فلان. مى‌بینیم درست به عکس است. وقتى مى‌آید توى خیمه‌ امام حسین، امام حسین(ع) سؤال مى‌کنند یابن‌سعد! تو چرا حاضر نیستى که با ما حرکت کنى، قیام کنى؟ او مى‌گوید که من بچه‌هایم در آن جایند و گیر مى‌افتند. حضرت مى‌گویند برو پس نجنگ با ما، از فرمان عبیدالله سر باز بزن. مى‌گوید نمى‌توانم، مى‌ترسم، به من حمله مى‌کنند، مالم را مى‌گیرند. یعنى حضرت او را در موضع انفعال قرار مى‌دهد. به او اعتراض مى‌کند و او درصدد عذرخواهى از امام حسین(ع) برمى‌آید. یک چنین روحیه‌ قوى و محکمى.»