دیدبان

قربانی دادن شرط ایمان به آخرت است

قربانی دادن شرط ایمان به آخرت است

"دیدبان":در دینداری باید نگاهمان را درست کنیم یا حاضر به دادن قربانی هستیم یا خیر!

اگر افراد قربانی ندهند تعلق خاطر به حیات آخرت پیدا نمی کنند. در واقع اگر می خواهی به آخرت ایمان بیاوری باید قربانی بدهی. با قربانی دادن پیوند با خدا برقرار می شود. متاسفانه دین حداقلی آفت زمانه ما شده است اگر می خواهی از دین بگویی باید همه آن را بگویی.

حجت الاسلام پناهیان گفت: پذیرش ولایت امر سهل و ساده ای نیست. خیلی ها محب حضرت علی(ع) بودند ولی ولایت او را قبول نداشتند. معاویه برای شهادت حضرت علی (ع) گریه کرد! این نشان می دهد که پذیرش ولایت چقدر مشکل است. اگر پذیرش ولایت امر ساده ای بود ۱۴۰۰ پیامبر پشت در امر ولایت متوقف نمی ماند.

عامل آسان شدن امر ولایت برای ما شیعیان این است که ولی خدا خودش قربانی شد. ولایت پذیری سخت است ولی چون ولی خدا قربانی شد، ولایت پذیری اش راحت می شود. امیرالمومنین(ع) بزرگ قربانی امر ولایت است. یکی از دلایل محبوبیت سید حسن نصرالله پدر شهید بودنش است چرا که مردم می فهمند که او در راه خدا قربانی داده است.

از پیامبر(ص) پرسیدند: شقی ترین فرد در طول تاریخ تا آن زمان چه کسی بود؟ پاسخ دادند: کسی که دلش آمد ناقه حضرت صالح(ع) را بکشد. بعد از ایشان پرسیدند شقی ترین فرد بعد از این چه کسی خواهد بود؟ فرمودند: آنکس که ضربه شمشیر به علی(ع) می زند.

در واقع شقی نیمه دوم تاریخ از شقی نیمه اول پیروی کرد. زمانی که امیرالمومنین(ع) را به شهادت رساندند شهادت فرزندان علی(ع) سهل شد.

در حادثه غدیر با معرفی امیرالمومنین، علی(ع) را به قربانگاه فرستادند به خاطر همین برای پیامبر سخت بود که او را معرفی کند. در داستان فرزندان آدم؛ هابیل فقط قربانی اش پذیرفته شد که قابیل او را به قتل رساند اگر خود او پذیرفته شده بود چه اتفاقی می افتاد؟

در غدیر خود حضرت علی(ع) پذیرفته شد و مردم با اینکه می دانستند، علی(ع) را به شهادت می رساند ولی باز به امیرالمومنین(ع) حسادت می کردند.

امام زمان ولایت خودشان را چگونه آسان می کنند؟!

امام زمان ولایت خودشان را چگونه آسان می کنند؟! با این جمله که من فرزند قربانی بزرگ حسین(ع) هستم.

حجت الاسلام پناهیان به تبیین وظیفه افراد در قبال نهضت امام حسین(ع) پرداخته و گفت: این وظیفه است که با اینترنت دریچه ای از حسین(ع) را در حد خودمان از اباعبدالله(ع) بر جهانیان باز کنیم. امام حسین(ع) واسطه بین ما و امیرالمومنین است. اباعبدالله موضوع شناخته شده ای برای ما نیست. ما بعد از ظهور می فهمیم چقدر برای حسین کم کار کرده ایم!

امام زمان(عج) بعداز ظهور فریاد می زند: «الا یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا.» آن زمان می فهمیم چقدر برای معرفی حسین(ع) به جهان کم کار کرده ایم.

یک آه کشیدن برای حسین جهان را به آتش می کشد، به اندازه یک بال مگس اشک بریزی برای حسین بهشت بر تو واجب می شود. آن لحظه های نورانی که یاد اباعبدالله می کنیم آن لحظه ها فقط موجب سعادت ما خواهد شد.

به حضرت علی(ع) گفتند: فلانی خیلی به یاد شماست. امیرالمونین دعایشان کردند و فرمودند: «اللهم ارزقه شهاده فی سبیلک!» این گونه او قربانی راه علی شد.

روایت است که می فرمایند از عید غدیر بود که مصائب امت رسول الله آغاز شد از آنجا بود که شهادت اباعبدالله بسته شد.

منبع: شبستان

مرتبط‌ها

آتش به اختیار با خشاب بصیرت انقلابی

خورشید‌ بی‌غروب امام خمینی(ره)

اختیارات پیامبر و امامان معصوم (ع)

عزاداری حسینی؛ امتداد سیاست خارجی جمهوری اسلامی

نهادینه‌سازی آموزه‌ مهدویت برای کودکان

رابطه سختی و آسانی در قرآن/ ما به چه کسانی بدهکاریم؟