حسن عصفور -ترجمه فرشته صادقی

یکی از خصلت های تاریخی مرحوم یاسرعرفات این بود که هرگز لطفی را که کسی در حق مردم فلطسین انجام داده بود فراموش نمی کرد چون بنابر حس رهبری اش می دانست که وظیفه فلسطینی ها از جایی آغاز می شود که چشم بر روی اقداماتی که باعث تقویت و عزت مند شدن آنها و انقلاب شان می شود٬ نبندند . از نظر او کسانی که به فلطسینی ها کمک های تسلیحاتی می کردند و امکانات نظامی در اختیار آنها می گذاشتند از دیگرانی که کمک مالی می کردند اهمیت بیشتری داشتند چون می دانست برای فلسطینی ها داشتن امکانات نظامی همراه با قدرت سیاسی در درجه اول اهمیت قرار دارد٬ بنابراین شدیدا قدردان کسانی بود که درتقویت قدرت و صلابت انقلاب معاصر فلسطینی یاری می کردند چون آنان بودند که باعث شدند تقدیر تاریخی مردم فلسطین و رویارویی با اشغالگران اسراییلی تغییر کند و حرکت به سوی تحقق کشور مستقل آغاز شود.

و حالا در روزهای سالگرد مرگ او٬ غزه بار دیگر در معرض حملات اسراییلی قرار دارد که یادآور تهاجم سال ۲۰۰۲ شارون است ٬ جنگی که هرچه بودنی بود را نابود کرد . اما این بار باید قدردان قدرت موشکی فلسطینی غزه باشیم که کاملا و به شکل متمرکزی از سوی ایران حمایت نظامی ٬ مالی ٬ امنیتی و آموزشی شده است. هرچند بخشی از آن با همراهی سوریه و مقاومت حزب الله امکان پذیر شد ولی تماما ایرانی است .چون بدون قدرت موشکی امکان نداشت تل آویو پایتخت رژیم اشغالگر را چنان تهدید کرد که سران این رژیم شکست خورده و سرکش مثل موش وادار به یافتن سرپناهی در زیر زمین شوند. این لحظه و تصویر نه از یاد مرم اسراییل و سرانش خواهد رفت و نه در انتخابات آتی از یاد رقبای آنان. کما اینکه فلسطینی ها هم این لحظه را که حتی به خواب هم نمی دیدند فراوان به خاطر خواهند آورد: که چگونه موشک ها به شهر قدس هم رسیدند.

حملات موشکی فلسطینی ها سطح آنها و قاعده بازی در مقابله با رژیم اشغالگر را بالا برد و نام این موشک ها نوازشگر گوش نسلی شد که باور نمی کرد بتوان مبارزه با اسراییل را به پایتخت تل آویو و به شهر مقدسی که اسراییلی ها آنرا اشغال کرده اند کشید یا موشک های حزب الله در سال ۲۰۰۶ به حیفا در شمالی ترین نقطه فلسطین تاریخی اصابت کنند یا هواپیمای بدون سرنشین ایوب موفق به چه اقداماتی شود. شکی نیست که قدرت موشکی فلسطینی ها در تاریخ نظامی آنان واقعه بی سابقه ای است که از تمامی امکانات قبلی آنان جلو زده و باعث شده قضیه فلسطینی و رویارویی با رژیم اشغالگر وارد مرحله جدیدی شود . البته قدرت موشکی هنوز به عاملی که باعث براندازی حکومت اشغالگر شود تبدیل نشده ولی بهرحال قدرتی است که می توان روی آن حساب باز کرد . و شاید درسی باشد برای آنهایی که در مورد فلسطین فقط «حرف می زنند» تا بدانند قدرت نظامی بیشتر از اینکه نیازمند آماده سازی و بودجه های عریض و طویل باشد نیازمند عزم و اراده است : چیزی که در تاریخ تمام کشورهای عربی و منطقه خلیج فارس بدون استثنا هرگز وجود نداشته است.

و حالا که این موقعیت نظامی باعث فخر و سربلندی فلسطینیان شده باید به همگان یاد آور شد که این هنرنمایی تماما با حمایت ایران امکان پذیر شده و ایرانست که باید قبل از همه از او متشکر بود. ایرانست که باید بارها و بارها از او تشکر کرد و عجیب وقتی می شود که از شیخ ( قرضاوی) می شنویم که می گوید که باید از قطر که مثلا! درمقابل حملات اسراییلی ها در کنارغزه ایستاد تشکر کرد اما دولتی را که از اساس پایه گذار این مقاومت و رویارویی در برابر اسراییل بوده را تماما نادیده می گیرد. .. ایران… بله و هیچ چیزی به اندازه این سخنان و تجاهل نهفته در آنها نشانه نفاق کامل نیست.

با آتش هر موشکی که شلیک می شود و بر زمین اشغاگران می خورد و سردمداران آن را مجبور می کند که زودتر از شهروندانش در پناهگاه ها بخزند باید از ایران تشکر کرد. این حرف حقی است که باید آنرا با صدای بلند و در میانه اختلافات اعراب بر سر پروژه ایران-فارسی ٬گفت. ما قدردان ایرانیم چون استحقاقش را دارد و مدیونش هستیم چون شایسته اش است.