دیدبان: عصر یخبندان در بخش ساخت وساز پایتخت همچنان ادامه دارد. آمار منتشر شده از سوی شهرداری تهران نشان می دهد در یکسال ۹۳ ماهانه به طور متوسط ۸ هزار واحد مسکونی جدید در پایتخت ساخته شده است که کمترین نرخ فعالیت های ساختمانی در طول ۱۰ سال گذشته را به ثبت می رساند. رکود ساخت وساز در سال ۹۳، در ماه های ابتدایی سال جاری نیز ادامه پیدا کرده است.

مطابق با اطلاعات مرکز آمار ایران، در فروردین و اردیبهشت امسال، تعداد پروانه‌های ساختمانی صادر شده توسط شهرداری‌های مناطق ۲۲ گانه در هر یک از این دو ماه‌، کمتر از ۴ هزار واحد مسکونی بوده که به ترتیب ۵۵ درصد و حدود ۷۰ درصد نسبت به فروردین و اردیبهشت سال ۹۳ کاهش یافته است.

به گزارش افکارنیوز، مرکز آمار ایران اعلام کرده است که شهرداری تهران در ۱۲ ماهه سال ۹۳، بالغ بر ۸۳ هزار و ۱۱۲ واحدمسکونی پروانه صادر کرده است که نسبت به ۱۲ ماهه سال ۹۲ معادل ۲/۵۳ درصد کاهش داشته است. این در حالی است که در سال‌های بعد از رکود مسکن ۸۸، حجم آپارتمان‌سازی در تهران همواره بالاتر از ۱۲۰ هزار واحد در سال بوده و توانسته پاسخگوی نیاز سالانه تهران که حداقل ۱۰۰ هزار واحد مسکونی برآورد می‌شود، باشد.

از طرفی، کمترین نرخ رشد ساخت و ساز مسکن در تهران – شتاب سقوط پروانه‌های ساختمانی - که همواره در زمان رکود بروز می‌کند، در طول ۱۰ سال اخیر رقمی معادل منفی ۴۳ درصد بود که سال ۸۸ به ثبت رسید.
به این ترتیب، مشخص می‌شود: رکودی که سال گذشته فعالیت‌های ساختمانی شهر تهران را فراگرفت، عمیق‌ترین رکود مسکن بوده که به لحاظ «افت تیراژ عرضه»، در یک دهه اخیر و به لحاظ «کاهش رشد عرضه» نیز در نیم‌دهه اخیر بی‌سابقه بوده است.

به نظر می رسد اوج‌گیری صدور پروانه‌های ساختمانی در شهر تهران به پایان رسیده و بازار ساخت‌وسازهای مسکونی با همان شتابی که در سال‌های ۸۹ تا ۹۱ تحت‌تاثیر افزایش قیمت مسکن، حجیم شده بود هم‌اکنون در حال کوچک شدن است.

ساخت‌وسازهای مسکونی در شهر تهران برای اولین‌بار در سال۹۰ اوج بی‌سابقه‌ گرفت و با رشد ۵۶ درصدی نسبت به سال قبل، منجر به احداث ۲۳۳ هزار واحد مسکونی در مناطق ۲۲ گانه شد. آن زمان تبلیغات شهرداری درباره اجرای قریب‌الوقوع طرح تفصیلی جدید و کنجکاوی‌‌ بساز و بفروش‌ها نسبت به محدودیت‌ها و موانع احتمالی موجود در این طرح باعث شد برای اولین‌بار تیراژ ساخت مسکن در پایتخت از مرز ۲۰۰ هزار واحد مسکونی در سال عبور کند و تا ۵/۱ برابر سال‌های قبل و حدود دو برابر نیاز طبیعی بازار مسکن، افزایش یابد.

در سال۹۱ نیز با اوج‌گیری رونق در معاملات مسکن و درنتیجه صعود قیمت‌ها، انگیزه بسازوبفروش‌ها دوباره تشدید شد؛ طوری‌که این‌بار اثر تحریکی رشد قیمت مسکن قوی‌تر از نگرانی بابت اجرای طرح تفصیلی ظاهر شد و حتی با مشخص شدن امتیازهای استثنایی در طرح تفصیلی جدید همچون اضافه‌ تراکم و تغییر کاربری، فضا برای بسازوبفروش‌ها بازتر شد و رشد ۱۰ درصدی در ساخت‌وسازهای شهر تهران به‌وجود آمد.

در آن سال تعداد واحدهای مسکونی جدید از ۲۳۳ هزار واحد در سال۹۰ به ۲۵۴ هزار واحد افزایش یافت. اما از سال ۹۲ منحنی ساخت وساز در شهر تهران شکل نزولی به خود گرفت. در یکسال۹۲ معادل ۲۳۹ هزار و ۷۳۴ واحد مسکونی جدید در شهر تهران احداث شد که ۵ درصد نسبت به سال۹۱ کاهش پیدا کرد و نهایتا در سال ۹۳ به اوج خود رسید.

کارشناسان مسکن معتقدند علاوه بر وضعیت برهم خورد وضعیت بخش اقتصاد و خروج سرمایه گذاران از این بخش، افزایش ۲۵ درصدی نرخ عوارض ساخت وساز در سال جاری از سوی شهرداری بر این موضوع بی تاثیر نبوده است. این فاکتور که ۱۰ درصد کل هزینه ساخت را می‌بلعد و باید به صورت نقد در ابتدای پروژه پرداخت شود، باعث فشار مضاعف به بسازوبفروش‌های کوچک‌مقیاس شد. در این میان، افزایش هزینه های ساخت وساز، آمار ساختمان های نیمه کاره شهر را نیز افزایش داده است.

مطابق با آخرین آمار هم اکنون هزار ساختمان نیمه کاره در سطح پایتخت وجود دارند. از طرف دیگر انبوه‌سازان علت کاهش شدید ساخت‌وسازهای مسکونی در تهران را فروش نرفتن واحدهای از قبل ساخته شده عنوان می‌کنند و معتقدند ادامه این رکود می تواند بازار مسکن پایتخت را با کمبود عرضه در چند سال آینده رو به رو کند