دیدبان: هرچه از روز انتشار "متن وین" بیشتر می گذرد، ابعاد فاجعه بار آن برای افکار عمومی شفافتر می شود و البته همزمان، فشارها برای بستن دهان منتقدان و محدودکردن فضای نقد کارشناسی و سیاسی جهت تحمیل آن به نظام نیز افزایش می یابد.

به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی خیبرآنلاین، از جمله مواردی که به تازگی موجب بهت جامعه ایرانی شده است، سخنان شیخ حسن روحانی در نشست مشترک هیات دولت یازدهم و استانداران بود.

براساس این گزارش، رییس دولت یازدهم در این نشست و از یک موضع کاملا منفعلانه و تاسف برانگیز اعلام کرد: "نباید فکر کنیم پس از حصول توافق می‌توانیم هر طور که بخواهیم حرف بزنیم و عمل کنیم و دیگران در برابر این تغییر رفتار ما واکنشی نخواهند داشت"!

انتشار این سخنان در رسانه ها، منجر به واکنش های متفاوتی شد و برخی به جستجوی مخاطب روحانی پرداختند و عده ای دیگر، با با انتقاد گسترده از این ادبیات، بیان آن را به معنای عقب نشینی گسترده در برابر دشمنی دانستند که همچنان چنگ و دندان نشان می دهد و مترصد فرصتی است تا به خیال خام خود، ضربه نهایی را بر انقلاب اسلامی وارد کند.

خشم افکار عمومی از این اظهارات روحانی زمانی بیشتر شد که همزمان با آن، دولتمردان آمریکایی، به ویژه باراک اوباما رییس جمهور ایالات متحده، بر حجم تهدیدها، تحقیرها و توهین ها نسبت به کشورمان افزوده است.

در این میان اما نکته ای که حایز اهمیت هست این است که با عرض تاسف، باید گفت که سخنان روحانی منطبق بر "متن وین" بیان شده است و گزافه گویی های همزمان دولتمردان آمریکایی نیز از قضا به پشت گرمی همان "متن وین" ادامه می یابد.

لطفا بند "28" برجام را با دقت مطالعه نمایید:

"28- گروه 1+5 و ایران متعهد هستند که این برجام را با حسن نیت و در فضایی سازنده، برمبنای احترام متقابل اجرا نمایند و از هرگونه اقدام مغایر با نص، روح و هدف این برجام که اجرای موفقیت آمیز آن را مختل سازد، خودداری کنند. مقامات ارشد دولتی در گروه 1+5 و ایران تمام تلاش خود را برای حمایت از اجرای موفقیت آمیز این برجام، از جمله در بیانات عمومی خود، به کار خواهند بست. گروه 1+5  کلیه اقدامات لازم را برای لغو تحریم ها به عمل خواهند آورد، و از تحمیل مقررات آئین نامه ای استثنائی یا تبعیض آمیز و الزامات شکلی به جای تحریم ها و اقدامات محدودیت ساز تحت پوشش این برجام، خودداری می ورزند."

عبارات فوق به خوبی گواهی بر این نکته است که طبق توافقی که تیم مذاکره کننده دولت یازدهم با حریف عهدشکن و غیرقابل آمریکایی (به نمایندگی از 1+5) به عمل آورده، از این پس دولتمردان کشورمان اجازه بیان ادبیات انقلابی و تهاجمی نسبت به طرف مقابل را ندارند زیرا این اقدام می تواند با "نص، روح و هدف" برجام مغایر شناخته شده و در نتیجه منجر به "واکنش" دشمنان شود!

حال، سوالی که مطرح می شود این است که در بند "28" برجام، برای کلیه دولتمردان ایران و 1+5 الزام آورده شده، پس چرا مقامات ارشد دولت آمریکا، همچون رییس جمهور و وزیر خارجه و دیگر وزرای آن، از به رعایت این بند، سر باز می زنند؟!

پاسخ در "متن وین" نهفته است و در واقع مقامات دولتی شیطان بزرگ به پشت گرمی همین متن، اینگونه بی پروا، از ادبیات روزافزون گستاخانه که با "نص، روح و هدف" برجام مغایر است، استفاده می کنند.

حال، دو بند "36" و "37" برجام را با دقت مورد مطالعه قرار دهید:
"36- چنانچه ایران معتقد باشد که هریک یا کلیه اعضای گروه 1+5 تعهدات خود را طبق این برجام رعایت ننموده اند، ایران می تواند موضوع را به منظور حل و فصل به کمیسیون مشترک ارجاع نماید؛ به همین ترتیب، چنانچه هریک از اعضای گروه 1+5 معتقد باشد که ایران تعهدات خود را طبق برجام رعایت نکرده است، هریک از دولتهای گروه 1+5 می تواند اقدام مشابه به عمل آورد. کمیسیون مشترک 15 روز زمان خواهد داشت تا موضوع را فیصله دهد، مگر اینکه این زمان با اجماع تمدید شود. متعاقب بررسی کمیسیون مشترک، چنانچه هر عضو معتقد باشد که موضوع پایبندی فیصله نیافته است، می تواند موضوع را به وزیران امور خارجه ارجاع دهد. وزیران 15 روز خواهند داشت تا موضوع را فیصله دهند، مگر اینکه این زمان با اجماع تمدید شود. پس از بررسی کمیسیون مشترک، به موازات (یا به جای) بررسی در سطح وزیران، عضو شاکی یا عضوی که اجرای تکالیف اش زیر سوال بوده است، می تواند درخواست نماید که موضوع توسط یک هیات مشورتی که متشکل از 3 عضو خواهد بود (یکی از سوی هریک از طرف های درگیر در اختلاف و طرف سوم مستقل) بررسی شود. هیات مشورتی می بایست نظریه غیرالزام آوری را درخصوص موضوع پایبندی ظرف 15 روز ارائه نماید. چنانچه، متعاقب این فرایند 30 روزه موضوع فیصله نیابد، کمیسیون مشترک در کمتر از 5 روز نظریه هیات مشورتی را با هدف فیصله موضوع بررسی خواهد کرد. چنانچه موضوع کماکان به نحو مورد رضایت طرف شاکی فیصله نیافته باشد، و چنانچه طرف شاکی معتقد باشد که موضوع، مصداق «عدم پایبندی اساسی» می باشد، آنگاه آن طرف می تواند موضوع فیصله نیافته را به عنوان مبنای توقف کلی و یا جزئی اجرای تعهدات اش وفق برجام قلمداد کرده و/یا به شورای امنیت سازمان ملل متحد ابلاغ نماید که معتقد است موضوع مصداق «عدم پایبندی اساسی» به شمار می آید.

37- متعاقب دریافت ابلاغ طرف شاکی، به نحو مشروح در فوق، به همراه توضیحی از تلاش های توام با حسن نیت آن طرف برای طی فرایند حل و فصل اختلاف پیش بینی شده در برجام، شورای امنیت سازمان ملل متحد می بایست منطبق با رویه های خود درخصوص قطعنامه ای برای تداوم لغو تحریم ها رای گیری نماید. چنانچه قطعنامه فوق الذکر ظرف 30 روز از تاریخ ابلاغ به تصویب نرسد، آنگاه مفاد قطعنامه های سابق شورای امنیت سازمان ملل متحد مجددا اعمال خواهند شد..."

دقت در دو بند فوق بیانگر این نکته است که چنانچه ایران به هر علتی از یکی از اعضای 1+5 شکایتی داشته باشد، باید یک پروسه چندمرحله ای را طی کند که در نهایت و در صورت عدم حل معضل، به شورای امنیت ارجاع داده خواهد شد و در این صورت، شورای امنیت می تواند "مفاد قطعنامه های سابق" خود را مجددا اعمال نماید. به عبارت دیگر، نتیجه نهایی شکایت ایران عهدشکنی آمریکا و دیگر کشورهای 1+5، بازگشت همه قطعنامه های سابق و بازگشت تحریم همه جانبه خواهد بود.

اینک، آیا با توجه به بند "28" برجام، به روحانی حق نمی دهید که نسبت به بیان هر نوع سخنی پس از توافق وین نگران و دلواپس باشد؟!

و نیز، آیا به دولتمردان زیرک و فریبکار آمریکایی حق نمی دهید که با پشتگرمی بندهای "36" و "37" برجام، از ادبیات گستاخانه تری نسبت به کشورمان استفاده نمایند؟!