به گزارش دیدبان به نقل از ایران اسلامی، در سال ۵۷ با اوج گیری خیزش انقلابی مردم ایران، چند محور از اسلام ستیزان گرفته شد. در آن سال ابتدا مشروب فروشی‌ها به عنوان اهداف ضد انقلاب تعطیل و برخی هم به آتش کشیده شد. تمامی کاباره‌ها و مراکز فساد اخلاقی و محله‌های بد نام تعطیل شد. در همان سال سینماها و بانک ‌ها به خصوص در تهران مورد حمله مردم قرار گرفت. سینماها به عنوان مراکز مروج فساد و بی عفتی و بانک‌ها به عنوان مراکز اقتصادی حکومت منحوس پهلوی مورد نفرت مردم بود. این رفتار نشان از آن داشت که مردم مسلمان ایران حتی بیش از جان خود برای دین ارزش قائل بوده و هستند.

با انکه حکومت پهلوی با سفارش اربابان خود تمامی مظاهر فساد غربی را وارد جامعه کرده بود و تصور می‌کرد با تغییر ظاهر جامعه دین مردم نیز کمرنگ می‌شود اما واقعیت چیز دیگری بود.

با توصیف این فضا و شرایط به بحث عفاف و حجاب در جامعه ی آن زمان می‌پردازیم. بسیاری از خانم‌های مسلمان که به دلیل ترویج فرهنگ غرب، پوشش دینی خود را عوض کرده بودند، به اصل خود بازگشتند و روند بهبود پوشش و عفاف جامعه به سرعت پیش رفت.

از جمله آنکه بسیاری از خانم‌های کارمند و غیر کارمند که در تظاهرات سال ۵۷ حاضر بودند و پوشش مناسبی نداشتند، پس از پیروزی انقلاب به تدریج به سراغ پوشش رایج در جامعه رفتند. این روند تا سال ۵۹ ادامه داشت، تا آنکه در آن سال به درخواست مردم مسلمان و مسئولین وقت، پوشش اسلامی در ادارات قانونی اعلام شد. البته این قانون داوطلبانه و با میل خود از جانب زنان مسلمان پذیرفته و اجرا شد. به گونه ای که چند ماه پس از آن به خاطر احترام به ارزش های دینی جامعه مقرر شد که در محیط های عمومی شامل میادین و خیابان های شهر هم پوشش اسلامی رعایت گردد.

تنها مورد مخالفت با این امر، اعتراض بخشی از زنان بی حجاب جامعه بود که به پیروی از رسانه های خارجی و تبلیغات بیگانگان این موضوع را دنبال می کردند و معتقد به اجباری بودن حجاب در جامعه نبودند.

در ایام و سال های وقوع دفاع مقدس نیز به دلیل اوج گیری ارزش‌های دینی و به خصوص ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، جایی برای تاخت و تاز منتقدان حجاب در جامعه نبود.

پایان دهه ۶۰ و آغاز هجمه

با توجه به ترویج رسانه ویدئو در دهه شصت که اتفاقا از طرف مدیران فرهنگی وقت ممنوع شده بود؛ ضربه شدیدی به فرهنگ جامعه وارد شد. از اواخر دهه شصت مدل‌های موی وارداتی در ارایشگاه های زنانه تهران رایج شده بود. جای تعجب بود که چگونه این مدل‌های وارداتی با توجه به پوشش آن زمان جامعه، می توانست قابل عرضه باشد. شاید این مدل ها تنها در مجالس زنانه و یا مناسبت های خاص می توانست رویت شود.

به نظر می رسد این قدم های حساب شده آغاز خدشه وارد کردن به فرهنگ عفاف و حجاب جامعه بود. چنانکه در دهه هفتاد با انکه رسانه ی ویدئو قانونی اعلام شد، اما با ورود تصاویر ماهواره های بیگانه و اسلام ستیز، این مبارزه حجم و و سعت زیادی پیدا کرد. با آنکه قانون منع استفاده از ماهواره در مجلس شورای اسلامی در سال ۷۳ تصویب گردید و تا امروز هم ادامه دارد، جریان خزنده ی ضد عفاف و حجاب از حفره های فرهنگی موجود در جامعه حداکثر بهره برداری را نمود. این اتفاق به خصوص در عرصه های فرهنگی هنری و با شدت بیشتر شکل گرفته و تا امروز همچنان ادامه دارد...