به گزارش دیدبان به نقل از مهرخانه، اگر به لیست فعالیت‌های معاونت زنان که شامل فعالیت‌های تعریف‌شده‌ای از قبیل سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی، تعامل با مجموعه‌های مختلف برای اجرای این برنامه‌ها در قالب تفاهم‌نامه‌ها و طرح‌های گوناگون، نظارت بر حسن اجرای این تفاهم‌نامه‌ها، احصاء مسائل زنان در مناطق مختلف و... است، دقت کنیم، اولین پرسش این است که آیا این معاونت توان پاسخ‌گویی به این لیست مسئولیت‌ها را با این میزان نیروی انسانی که برخی از شنیده‌ها حکایت از 27 پست سازمانی می‌کند را دارد؟
پس از انتخاب مولاوردی به‌عنوان معاون رییس‌جمهور در امور زنان، یکی از مسایل جدی که بعد از روی کار آمدن او توسط معاونت زنان صورت گرفت، تعدیل 25نفر از نیروهای معاونت زنان تا تاریخ 15 اسفندماه 92 بود.
هرچند همان زمان مولاوردی در توضیح دلایل اخراج این افراد به آن‌ها، به مسایلی چون عدم تحصیلات مرتبط با زنان و سابقه زیر 8 سال‌شان اشاره کرده بود و این شائبه را در ذهن تقویت می‌کرد که این معاونت نیروهای دولت قبل را اخراج کرده است، اما او در گفت‌وگو با خبرنگار مهرخانه، این تعدیل را در راستای سیاست دولت مبنی بر چابک‌سازی و کوچک‌سازی در کل مجموعه نهاد دانست؛ سیاستی است که ابلاغ شده است و باید آن را اجرا کنند.
مولاوردی آن زمان با بیان این‌که ما 57 پست مصوب داریم و 110 نیرو روی دست ما گذاشته‌اند و رفته‌اند و نمی‌توانیم آن‌ها را حفظ کنیم، افزود: کار اغلب این افراد پروژه‌ای و انجام کار معین است و نگه‌داری آن‌ها از نظر سیاست سازمانی، اجتناب‌ناپذیر است. علی‌رغم تصوری که از ارتقای سطح این معاونت وجود دارد، اما تشکیلات جدید معاونت امور زنان و خانواده بسیار کوچک چیده شده است؛ چراکه با سیاست منطقی‌سازی، کوچک‌سازی و چابک‌سازی دولت هم‌زمان شده است و قرار نیست نیرویی جایگزین افراد تعدیل‌شده شود.
مولاوردی در پاسخ به این سؤال که آیا این تعدیل نیرو به ساختار معاونت و بحث زنان ضربه وارد نمی‌کند، گفت: ما می‌خواهیم به سمت پروژه‌محوری و کارشناس‌محوری حرکت کنیم؛ یعنی بحث نیروهای کیفی مهم هستند و تعداد، نمی‌تواند ضربه‌ای به تشکیلات ما وارد کند.
باز هم تعدیل نیرو در معاونت زنان
حال پس از گذشت نزدیک به 2 سال از زمان آغاز به‌کار شهیندخت مولاوردی، باز هم شاهد تعدیل بیشتر نیروهای این معاونت هستیم. علی‌رغم پیگیری‌های خبرنگار مهرخانه درخصوص ارایه توضیحات توسط شهیندخت مولاوردی در این زمینه، به دلیل عدم تمایل این معاونت به همکاری با برخی رسانه‌های منتقد، او در این زمینه پاسخی نداد و ابهاماتی در خصوص این مسئله برجای ماند. با این وجود به‌نظر می‌رسد جای بررسی و پاسخ به این چند پرسش از مولاوردی باقی است:
1. آیا کاهش پست‌های این معاونت با کارشناسی انجام شده و یا صرفاً به دلیل بخش‌نامه ابلاغی و تحمیلی دولت از بالا بدون درنظرگرفتن ساختار این معاونت بوده است؟ توضیح این‌که معاونت امور زنان که در ساختار دولت در جایگاه معاونت قرار دارد، از جمله معاونت‌هایی است که سازمان ندارد؛ به این معنا که در استان‌ها اداره‌کل‌هایی که مجری سیاست‌ها و برنامه‌هایش است و از طرفی دیگر متولی سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی و در برخی زمینه‌ها نیز اجرای سیاست‌ها برای همه زنان در اقصی‌نقاط کشور است، با این بدنه، توانایی پاسخ‌گویی به مسایل زنان را دارد یا خیر؟
اگر به لیست فعالیت‌های معاونت زنان که شامل فعالیت‌های تعریف‌شده‌ای از قبیل سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی، تعامل با مجموعه‌های مختلف برای اجرای این برنامه‌ها در قالب تفاهم‌نامه‌ها و طرح‌های گوناگون، نظارت بر حسن اجرای این تفاهم‌نامه‌ها، احصاء مسائل زنان در مناطق مختلف و... است، دقت کنیم، اولین پرسش این است که آیا این معاونت توان پاسخ‌گویی به این لیست مسئولیت‌ها را با این میزان نیروی انسانی که برخی از شنیده‌ها حکایت از 27 پست سازمانی می‌کند را دارد؟
2. طبق گفته مولاوردی، معاونت زنان در نظر دارد این خلأ را با برنامه‌های کارشناس‌محور و پروژه‌محور پر کند. این نیروهای کارشناس و متخصص چه کسانی هستند؟ پروژه‌های معاونت تاکنون به کدام مؤسسات یا افراد، برون‌سپاری شده است؟ رویکرد فکری این افراد چیست؟
3. با توجه به تأکیدات ویژه معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری به اشتغال زنان و اهتمام ویژه مولاوردی به افزایش نرخ اشتغال زنان، آیا اخراج این نیروها در راستای این سیاست کلی معاونت زنان و دولت تدبیر و امید است؟ به فرض ابلاغ سیاست چابک‌سازی به این معاونت، چرا مولاوردی در مقابل این مسئله مقاومت نکرده و یا اعتراضات خود را مانند اعتراض در ممانعت حضور زنان در ورزشگاه‌ها، در هیئت دولت مطرح نکرده است و از دولت درخواست عدم تعدیل نیروهای این معاونت را نداشته است؟