به گزارش دیدبان به نقل از ایران اسلامی، موضوع و سرفصل حجاب و پوشش و نقش آن در پایداری جامعه ایرانی، تاریخی دیرینه دارد. از جمله در آثار به جا مانده از دوران باستان در ایران، حتی یک مجسمه زن بی‌حجاب یا نیمه عریان دیده نمی‌شود. یعنی حریم زن در گذشته‌ی جامعه ایران، با پوشش و حجاب حفظ می‌شده است و به جز در دربار پادشاهان و وابستگان آنها، کسی به دنبال خوشگذرانی و عیاشی نبوده است.
بر خلاف ایران در رم باستان و یونان قدیم، تقریبا همه مجسمه‌های زنان و الهه‌های آن دیار از نوع رولیف به معنای بدن نما است، به گونه‌ای که برهنگی و عریانی در مجسمه‌های آن دوران موج می زند و هم آناتومی زنان بدون لباس و هم آنانکه لباس نیمه پوشیده دارند در آثار آنها دیده می‌شود؛ در مجموع بدن نمایی جزء تفکیک ناپذیر پوشش زنان در آن دوران بوده است.
از بعد جامعه شناسی یکی از بزرگان چنین اظهار نظر می‌کند: «در جامعه رم باستان با آن همه شکوه، عظمت، فتح، پیروزی و عیش و عشرت، شدت برهنگی مجسم های زنان به شدت جلوه می‌کند، به نظر این شخصیت، نسل مونثِ آن جامعه با وجود دارا بودن همه زرق و برق ها، از نظر جنسی ارضا و اشباع نمی‌گردیده است و این برهنگی افراطی بازتاب این بحث جدی زناشویی در آن جامعه بوده است.»
در تاریخ ایران اسلامی تا حدود ۲۰۰ سال پیش مشکلی در باب حجاب و عفت و پوشش نبوده و جامعه ایرانی نشان داده غیرت لازم برای حفظ ناموس را داراست. از دوران پهلوی اول و به دستور اربابان انگلیسی و مشاوران فراماسون و بهاییِ شاه، برای حذف حجاب از جامعه مواردی را به عنوان قانون مطرح و اجرا کردند. برهنگی از خانواده منحوس سلطنت آغاز شد و به شیوع فساد همه‌گیر در جامعه ایران، هم در تهران و هم در دیگر شهرها منجر شد. در این مقطع بود که کشتار مسجد گوهرشاد و شهادت مردم مسلمان و غیوری که به دفاع از حجاب و پوشش برخاسته بودند، در جوار حرم حضرت رضا علیه السلام صورت گرفت.
علاوه بر آن میزان ترویج فساد در سینماها و تلویزیونِ دوران پهلوی دوم آنگونه بود که مردم مسلمان در مقطع پیروزی انقلاب، سینماها، مشروب فروشی‌ها و دیگر مراکز فساد را به آتش کشیدند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۵۹، ابتدا در اماکن اداری و سازمان‌ها‌ی دولتی پوشش زنان اجباری شد و پس از آن به اقتضای ارزش‌های انقلاب اسلامی در محیط‌های عمومی نیز رعایت حجاب مقرر گردید که با استقبال زنان جامعه رو به رو شد.
در دهه شصت و پس از پایان دوران دفاع مقدس با عنوان توسعه و بازسازی جامعه موضوع پوشش مورد غفلت قرار گرفت. در صورتیکه استواری جامعه برآمده از انقلاب اسلامی همیشه مورد بغض دشمنان بود.
لذا ابتدا با رواج ویدئو به شکل قاچاق و در مرحله بعد توسط ماهواره ها به خصوص رسانه‌های فارسی زبان‌ها تغییرات در پوشش زنان جامعه و به خصوص شهر تهران شکل گرفت. با آنکه قانون منع ماهواره در سال ۱۳۷۳ در مجلس تصویب شد، اما متاسفانه به دلایل مختلف، روند توزیع و پخش تجهیزات ماهواره از آن تاریخ تا به امروز ادامه دارد.
یکی از اقدامات انجام شده برای دور شدن جامعه از حجاب و پوشش، رسانه و سینما بود. از سال ۱۳۷۶و با روی کار آمدن دولت اصلاحات، نشانه‌های آشکاری از ترویج بی حجابی نمایان شد؛ به طور نمونه یکی از خانم‌های بدحجاب در پاسخ به سوال خبرنگار سیما گفته بود که برای آزادی از حجاب و رها شدن از روسری و مانتو، ما به اقای خاتمی رای می دهیم.
در سینمای ایران از ابتدای دهه شصت همیشه زنان موفق و قهرمان با پوشش های نامناسب تصویر شدند تا الگوسازی زن محجبه در جامعه شکل نگیرد. با اینکه فضای جامعه متفاوت از این تصویر سازی‌ها بود.
همین تصویرسازی رسانه‌ها باعث تضعیف حجاب در تهران شد. مشاور زنان نیروی انتظامی طی مصاحبه ای درباره حجاب و وضعیت آن اعلام کرد که تمام دختران و زنان مجرم وقتی مورد مشاوره قرار گرفتند اظهار کردند از وقتی چادر را کنار گذاشتند و کم کم بی حجاب شدند در مسیر منفی قرار گرفتند.
متاسفانه امروزه در دانشگاه ها، محیط‌های اداری و عمومی نسبت به خانم چادری نگاه مثبتی وجود ندارد و ارزش‌ها بعضا معکوس عمل می کند. با این توضیحات باید گفت دشمن در دویست سال گذشته و به ویژه در این یکی دو دهه اخیر و با غفلت مسئولین فرهنگی و عدم الگوسازی از زنان موفق با حجاب برتر، بیشترین توفیقات را در بحث حیازدایی از جامعه به دست آورده است به گونه ای که وقتی در شهرداری تهران طرح جداسازی اماکن اداری زنان و مردان به اجرا گذاشته می شود بسیاری این مجموعه را مورد تهاجم و تمسخر قرار می دهند.
در پایان به جملاتی از بزرگان اشاره می کنیم؛ امام راحل(ره) معتقد بودند اگر می خواهید استواری جامعه را لمس کنید به دادگاه ها مراجعه کنید و ببینید چند درصد از شاکیان یا متشاکیان اهل دین و دیانت هستند. همچنین علامه جعفری می‌گفتند؛ اگر زنان ما مورد تهاجم قرار بگیرند دیگر نمی‌توان انتظار داشت که نسل بزرگان و حکیمان در این جامعه تربیت شود
وارونه نمایی ارزش‌ها؛ از پهلوی تا اصلاحات
