به گزارش دیدبان به نقل از تسنیم، یوسف اصغری کارشناس سطح عالی حوزه و مدرس حوزه و دانشگاه درباره زالو درمانی و کاربرد آن در پزشکی اظهار داشت: مطابق با شواهد تاریخی، طب ایرانی به عنوان یکی از جامع‌ترین مکاتب طبی دنیا، برای پیشگیری و درمان در زمان‌های مختلف از روش زالو درمانی با پاتولوژی اخلاطی– مزاجی توسط حکما استفاده شده است که می‌توان تجربیات آنها را در آثارشان ملاحظه کرد.

به گفته وی لذا بر درمانگران لازم است برای کسب مهارت بیشتر در زمینه زالو درمانی، اطلاعات لازم را از کتب و آثار حکما استخراج و مطالعه کنند.

این مدرس حوزه و دانشگاه افزود: حکمای طب ایرانی از دیر باز برای درمان و پیشگیری از بیماری‌های ناشی از پرخونی و اختلالات گردش خون، بیماری‌های پوستی و مشکلات موضعی همچون غانغاریا (Gangrene)، بواسیر (Hemorrhoids)، و غیره در برخی افراد که شرایط لازم را داشته‌اند، از زالو استفاده می‌کردند.

اصغری ادامه داد: به خاطر دقت بالای حکما، تدابیر دقیقی مانند پاکسازی بدن، آماده سازی مواد برای دفع مواد زائد و ... حین و بعد از زالو درمانی (مانند روش‌های انعقاد خونریزی ثانویه، حفاظت از زخم، ...)، شرایط موضع، شرایط زالو و نوع آن، آماده کردن زالو، شرایط مریض و غیره بنا بر تجربه و مباحث عقلی برای زالو درمانی مطرح می‌کرند.

وی اضافه کرد: همچنین برای جسم خشک زالو، روغن آن، ضماد و لوسیون زالو خواصی را بیان کرده‌اند که می‌توان از آنها برای پیشگیری و بهبود بیماری‌ها استفاده کرد.

این مدرس حوزه و دانشگاه گفت: زالوی طبی از نوعی است که دارای آرواره‌دار بی خرطوم است. زالو توانایی بسیار زیادی در تولید بزاق دارد و زمانی که به میزبان می‌چسبد بزاقی از زیر بدن زالو سرازی می‌شود. بزاق زالو دارای ماده ضد انقادی به نام هیرودین Hirudin است که توانایی بالایی ضد انقادی دارد.