به گزارش دیدبان به نقل از دیده بان ، موضع‌گیری سخنگوی گروه تروریستی منافقین، از آن جهت که بار دیگر با آشکار ساختن طینت خشونت طلب رهبری و ماهیت تروریستی این گروه با درخواست سلاح برای محافظت ساکنان کمپ لیبرتی همراه بود مورد توجه قرار گرفت، در این باره بایستی گفت که اصل این درخواست ( اجابت بشود یا حتی مثل حال حاضر اعتنایی به آن نشود) یک هوچی‌گری بی ارزش است و در عوض آنچه در این موضع‌گیری دارای اهمیت است تصریح سرکرده منافقین به مخالفت با خروج نیروها از عراق و بستن تنها راه ممکن برای نجات جان افراد گروگان گرفته شده در کمپ لیبرتی است، آنجا که اعلام می‌دارد:

«درخواست نفی عضویت برای انتقال به آمریکا یک درخواست پست و انزجارآور است که هیچ یک از اعضا به آن تن نداده و تن نخواهد داد. شایان توجه است که خانم جین لوت نماینده ویژه دبیرکل برای بازاسکان اعضا تا کنون هنری جز سفر به نزد ایران و منت کشی از آن‌ها برای اینکه اعضا را بپذیرند نداشته است.»

در تشریح این موضع گیری عزیزالله پاک نژاد(یکی از جیرخواران رجوی) در یادداشتی می نویسد:
«نکته دیگری هم در این موضعگیری به چشم می خورد که در چهارچوب حفاظت از ساکنان این کمپ معنی پیدا می کند و از نظر افکار عمومی برای دولت آمریکا بسیار ننگین و شرم آور است. درخواست نفی عضویت سازمانی اعضای مقیم «زندان لیبرتی»، برای انتقال به کشور آمریکا، نفی تمامی تعهدات و موافقتنامه های مکتوب و زیر پا گذاشتن التزامات قانونی و بین المللی توسط دولت این کشور برای رها کردن شانه خود از فشار این «بار سنگین» است.»


این اظهارات به این معنی است که دولت آمریکا حاضر به پذیرش افراد ساکن در کمپ لیبرتی شده است به شرط آن که آنان عضویت‌شان را در گروه تروریستی رجوی نفی کرده و به عنوان یک شخص مورد شناسایی قرار بگیرند، اما سرکرده منافقین با آن مخالفت کرده و در حقیقت تنها راه نجات این افراد را بسته است.


یادآوری این واقعیت که افراد ساکن در کمپ لیبرتی، صرفاً با تعهدی که به رجوی داده اند و بدون هیچ چشم انداز روشنی در کشور عراق مانده‌اند و این که رجوی رهبر همیشه فراری است که نیروها را در این مهلکه رها کرده است، بهایی بود که رجوی در ۱۱ آبان پرداخت تا جواب منفی به شرط آمریکا برای اعطای پناهندگی به نیروها را ابلاغ کند و برای آمریکایی‌ها روشن سازد که حاضر نیست تشکیلاتش را از دست بدهد!

همچنان که سخنگوی منافقین در چهارم دی ماه این موضع را تکرار کرده و یادآور می‌شود در سال ۶۷ هم این رجوی بود که به زندانیان اجازه نداد تا نفی عضویت کنند.
این وضعیت نشان می‌دهد که درخواستهای مکرر سرکرده گروهک از آمریکا برای انتقال نیروها به این کشور صرفاً یک خرمرد رندی برای نگهداشت تشکیلاتی است که رجوی از آن نان می‌خورد و نه تلاشی برای حفظ جان افراد.

از آنجا که فهم این ترفند دشوار نیست جای تعجبی ندارد که سیاستمداران آمریکا، چنین پیش شرطی را به عنوان کمترین حق قانونی کشورشان برای اجابت درخواست منافقین گذاشته‌ باشند، تا اگر به راستی گروهک رجوی در عراق احساس ناامنی می‌کنند و در پی بیرون بردن نیروها از عراق هستند راهی عملی داشته باشند.
وانگهی برای هزارمین بار ماهیت گردنکش و قانون ستیز گروهی را به نمایش می‌گذارد که بر خلاف تمام قواعد و مکانیسم‌های شناخته شده پناهندگی در جهان، انتقال یک تشکیلات بدنام و تروریستی را خواستار است.

گویی که برای رجوی فقط همان شیوه صدام در پناه دادن به منافقین معتبر و قانونی است که تنها نیاز آن دشمنی با ایران و ایرانی است!

در چنین شرایطی که سخنگوی گروهک تروریستی رجوی تصریح می‌کند که آمریکا ذره ای اعتبار برای تشکیلاتش قائل نیست و نماینده ویژه سازمان ملل نیز از ایران برای بازاسکان منافقین کمک می‌خواهد، کنترل کنندگان کمپ لیبرتی در گوش گروگانهای بی چاره و درمانده رجوی افسانه «جایگاه فعلی مجاهدین(منافقین) به عنوان تنها هماورد و وزنه تعادل در محاسبات سیاسی استراتژیک منطقه» می خوانند!