به گزارش دیدبان به نقل از کافه حقوق، جمعیت قابل توجه تشکیل دهنده جامعه ایالات متحده آمریکا، سیاهپوستان هستند. این گروه در گذر تاریخ با فراز و فرودهای بسیاری در رابطه با تبعیض نژادی روبرو بوده‌اند و هنوز هستند. شاید بتوان گفت که یکی از بدترین دوران حیات سیاهپوستان در ایالات متحده آمریکا، دهه ۶۰ میلادی بوده است. بارها این گروه از جامعه، به عنوان افرادی دون شناخته شده‌اند و کشتار و یا تحریم آنان از خدمات اجتماعی امری عادی بوده است. اوج این مسئله در زمان برده‌داری در آمریکا بود که با ورود آبراهام لینکولن به حوزه سیاست، مهر خاتمه‌ای بر این برده‌داری سنتی زده شد.
اما سیاهپوستان با وجود پشت سر گذاشتن این دوره‌های خفت‌بار، همچنان در آمریکا به انحاء مختلف مورد تبعیض و تهاجم قرار می‌گیرند. البته این مسئله دلایل مختلفی دارد. چراکه باید گفت عمده جنایتکاران و زندانیان آمریکا را نیز سیاهپوستان تشکیل می‌دهند. البته این مسئله دلیل جامعه‌شناختی دارد. خصوصاً بعد از تمام ظلم‌ها و خفت‌های گسترده‌ای که نسبت به این گروه اعمال شده است، این امر بدیهی می‌نماید که بخش عمده جرایم نیز توسط این گروه ارتکاب شود.
به هر حال باید دید که آیا ادعای مساوات در حقوق بشر در قبال نژادهای مختلف، نسبت به سیاهپوستان ساکن در ایالات متحده اعمال می‌شود یا خیر. پاسخ به این سوال نیاز به تحقیقات گسترده‌ای دارد و به راحتی قابل پاسخ نیست. اما شاهد مثال‌هایی در این کشور دیده می‌شود که نشان از عدم پیروی از ادعای مذکور است. در ماه‌های اخیر و خصوصاً بعد از مسئله فرگوسن، شاهد خشونت‌های بی‌جا و غیرمنطقی پلیس نسبت به سیاهپوستان و نوجوانان سیاه‌پوست بودیم. مواردی همچون پرونده میلتون هال، سیاهپوستی که از لحاظ ذهنی معلول بود، همچنان جزو موارد نقض بارز حقوق شهروندانی این چنین محسوب می‌شود. در این پرونده که مدرک آن نیز ویدیویی است که توسط دوربین اتومبیل پلیس ضبط شده است، هفت مأمور و یک سگ پلیس اقدام به محاصره این فرد که چاقویی کوچک در دست دارد، می‌کنند و در نهایت با شلیک ۴۶ گلوله به سمتش، او را به قتل می‌رسانند. این مأموران هیچگاه مسئول شناخته نشدند و دادگاه نیز لزومی بر پیگیری پرونده ندانست. در۲۶ اکتبر ۲۰۱۴، مارک فانچر، وکیل پروژه عدالت نژادی در دادگاه میشیگان، اعتراف کرد که دولت فدرال عملاً از پیگیری پرونده میلتون هال سرباز زد.
به گفته مارگارت کیمبرلی، نویسنده آمریکایی، ایالات متحده آمریکا باید به واسطه تبعیض نژادی عملی خود، در مقابل چشم دیگر ملل محکوم شود. به گفته او مردم نباید تنها بر این تصور باشند که نقض حقوق بشر صرفاً در کشورهای دیگر رخ می‌دهد بلکه باید ببینند که پلیس در متن جامعه پیشرفته آمریکا اقدام به نقض فاحش حقوق بدیهی سیاهپوستان می‌کند و بدون ترس از پیگرد و عقاب اجازه هرگونه عمل ظالمانه‌ای را به خود می‌دهد.
البته امثال این خشونت‌ها صرفاً در قابل سیاهپوستان رخ نمی‌دهد بلکه شهروندان سفیدپوست آمریکایی نیز از این مسئله در امان نبوده‌اند. برای مثال یکی از مأموران پلیس به نام ادوارد کراوتز بعد از دستگیر کردن یک زن و زدن دستبد به او، با ضربه‌ی پا به صورت زن، سعی در ساکت کردنش دارد. این پرونده در دادگاه مطرح شد اما هیچ مجازات معادلی همچون حبس برای او در نظر گرفته نشد و حتی درخواست بازگشت به کار خود را دارد. جلسه اظهارات او نیز توسط پلیس پخش شده است.
به هر حال با گسترش تکنولوژی و رواج گوشی‌های مجهز به دوربین‌های با کیفیت، بسیاری از جنایات و یا اقدامات ضدبشری نیروهای پلیس آمریکا نسبت به شهروندان ضبط شده و پخش می‌شود و همین امر مانع از مخفی ماندن این گونه از جرایم می‌شود و قطعاً ملامت ناشی از عدم تعقیب و مجازات مرتکبین، گریبان‌گیر دولت و دادگاه فدرال آمریکا می‌شود؛ چرا که اقدامی جدی برای تعقیب و مجازات این خاطیان نمی‌کند و عملاً نوعی از مصونیت فراقانونی برای آنان در نظر گرفته است. قطعاً چنین دولتی حق و صلاحیت بررسی و اظهارنظر در مورد عملکرد پلیس در کشورهای دیگر را نیز نخواهد داشت.