به گزارش دیدبان به نقل از کیهان ، این مذاکره ۲ روزه که کری آن را مستقیم و رو در رو می‌خواند، این بار در مسقط و در تاریخ ۱۸ و ۱۹ آبان انجام می‌شود و به سیاق چند دور قبل، کاترین اشتون (مسئول بازنشسته سیاست خارجی اتحادیه اروپا) نیز حضور خواهد داشت.
به نوشته خبرگزاری فرانسه، برگزاری این نشست سه جانبه در عمان در نوع خود جالب است چون روندی که منجر به آغاز دور جدید مذاکرات میان ایران و کشورهای ۵+۱ شد و در پی آن توافق موقت هسته‌ای (برنامه اقدام مشترک) در نوامبر گذشته در ژنو حاصل گردید از عمان آغاز شده بود.
تبدیل مذاکرات ۷ جانبه به مذاکرات دوجانبه با آمریکا - با حضور تشریفاتی و پوششی اشتون- خطای استراتژیکی بود که موجب طلبکارتر شدن آمریکا به عنوان «کدخدای» به رسمیت شناخته! گردید.
با وجود برخی اقدامات نا به جا در این زمینه که در جریان سفر سال گذشته روحانی به نیویورک (مکالمه تلفنی با اوباما) آغاز شد و برخلاف ادعای طرف ایرانی مبنی بر «مذاکرات سازنده» و «تعامل دوجانبه در راستای اعتمادسازی»، طرف آمریکایی حتی نیم نگاهی هم به اعتمادسازی و تعامل دوجانبه ندارد و بارها در ادبیات اوباما، کری و دیگر مقامات آمریکایی از ایران به عنوان متهم که باید در طول چند سال و به صورت یکجانبه اعتمادسازی (از خود رفع اتهام کند) یاد می‌شود!
آمریکا برخلاف تعهدات خود در توافق ۶ ماهه ژنو- که ۴ ماه دیگر تمدید شد- به تصریح نوبخت سخنگوی دولت بر وسعت تحریم‌ها افزود و برخلاف این ادعا که گفته می‌شد تحریم‌ها شکست، ساختار تحریم‌ها سر جای خود باقی ماند اما در مقابل آمریکا طی چند مرحله امتیازاتی نظیر توقف فعالیت تاسیسات فردو، اکسید و خنثی‌سازی ۱۹۶ کیلوگرم اورانیوم ۲۰ درصد غنی‌شده، توقف فعالیت‌های مربوط به تکمیل راکتور آب سنگین اراک و... را اخذ کرد و اکنون نیز خواستار توقف فعالیت حدود ۵ هزار سانتریفیوژ (از مجموع ۱۰ هزار سانتریفیوژ فعال در نطنز) است.
در عین حال همچنان هیچ خبری از لغو تحریم‌ها نیست البته پذیرش نیمی از سانتریفیوژهای ایران نیز برای چند ماه‌ است و در نوبت بعد تعلیق همین سانتریفیوژها مطالبه خواهد شد!
کاخ سفید اخیراً با انتشار خبر رایزنی مشاوران امنیت ملی آمریکا و اسرائیل اعلام کرد واشنگتن و تل‌آویو درباره مهار برنامه هسته‌ای ایران هماهنگی کم‌نظیری دارند.
مهلت ۴ ماهه توافق تمدید شده ژنو سوم آذر به پایان می‌رسد و آمریکایی‌ها مایلند آرزوی تعلیق تدریجی و پلکانی فعالیت‌های هسته‌ای ایران و درآوردن آن به شکل کاریکاتور برنامه اتمی را ادامه دهند و این کار را با تمدید توافق ژنو و به تعبیر سال گذشته تایم «سر هم بندی حق ایران»! به انجام برسانند به نحوی که ظاهر و دکور مراکز هسته‌ای حفظ شود اما فعالیت‌ها و محتوای این برنامه متوقف شود. مانند سال گذشته طبیعتاً جور فضاسازی و وارونه‌نمایی واقعیت‌ها را طیفی از رسانه‌های زنجیره‌ای در ایران باید بکشند و مدعی «توافق بزرگ قرن»، «تابو شکست» و «ابرقدرت‌ها زانو زدند» بشوند!
اگر کمپین ۶ نفره هنرمندان با تحریک وزارت خارجه مدعی شده بود «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست»، جان‌کری در مقابل در واشنگتن و در مجله آتلانتیک از موضع بالا اعلام کرد «عدم توافق بهتر از توافق بد است»! معنای این دو ادبیات متفاوت و البته مکمل(!) این است که اگر از نگاه مدعیان سیاست خارجی معتدل(!) باید به هر قیمت به توافق رسید، در مقابل کدخدا با خواندن دست شبه معتدل‌ها احساس کرده قدرت چانه‌زنی بیشتری دارد و بنابراین تا جایی که بتواند امتیاز بیشتری مطالبه می‌کند. نتانیاهو سال گذشته پس از اعلام توافق ژنو گفت فشار ما به آمریکا برای گرفتن بیشترین امتیاز از ایران بود.