به گزارش دیدبان به نقل از رویش، خودت را خلوت کن، ذهنت را آرام از همه درگیری ها و خط مشغولی ها، کمی به فکرت آرامش بده، کمی فکرت را از جمله «لطفا منتظر بمانید» رها کن و در حیاط خلوت ذهنت با خودت تنها بنشین و روی غبارهای ذهنت کمی آب بصیرت و اراده بپاش، و با آئینه گذشته و چراغ امید، انعکاسی از نور را بر سر راه اکنونت بتابان که آینده ای سبز در انتظارمان است، آینده ای که برای رسیدن به آن تقدیرهای زیادی رقم خورد؛ مقدراتی که گاه آنچنان روح و جسم مان را به خود پیچیدند که دیگر آرزویی به جز پر کشیدن به آسمان و رها شدن از غم مقدرات انجام شده برایمان باقی نمی ماند.

هنوز صدای «انا لله و انا الیه راجعون» روح خدا در گوشهایمان هست و هر سال در 14 خرداد دوباره برایمان تجدید خاطره می شود، چرا که تا دنیا دنیا بوده عروج ارواح آسمانی از لابلای جسم ها و انسان های خاکی اندوه و ماتمی بوده بر دل آنانکه فکرهایی آسمانی داشته اند!

و اما امروز صبح باز هم از آن دست مقدرات خداوند به وقوع پیوست که هیچ کس را یارای مقابله با آن نبود، مقدری که روحی دیگر از ارواح طیبه را به سوی خود خواند، روحی که انگار زمین دیگر سنگینی و متانت و بزرگواریش را قادر به تحمل کردن نبود.

انسان بزرگواری که مردانه در تمام صحنه های زندگیش ایستاد و تا پای جان و قبل از تسلیم کردن روحش به حق تعالی با حضور در مراسم ارتحال بزرگ پرچم دار انقلاب امام خمینی(ره) ارادت و جانبازی خود نسبت به انقلاب را به اثبات رساند.

و چه لحظه ماندنی شد آن هنگام که قرار بود، این آیت الله مهدوی کنی با جسمی بی جان، زیارت پرچم متبرک آستان امام علی بن موسی الرضا(ع) قسمتش گردد، جسمی که هر چند جانی نداشت اما با، باز نمودن چشمانش تمام قد قیام کرد و قطره اشکی ریخت اشکی که جزء پاکترین اشک های دنیا به ثبت رسید.

حقیقت آن است که یاران یک به یک در سفرند، سفری که هر چند برای هر کدام از ما دیر یا زود اتفاق می افتد و چه نیکوست تا ما بازماندگان کمی هوشیارتر باشیم چرا که آنانکه انقلاب را به دست ما سپردند ارواحی خدایی داشتند که هر کدامشان ذخیره ای بودند برایمان؛ ذخائر انقلاب هر چند که نامیرا هستند اما اگر آنچنان که باید و شاید حفظ و نگهداری نگردند و سینه به سینه افکار، عقاید و رفتارشان به نسل های جدید انقلاب نرسد غبار غفلت و میرایی بر همه چیز خواهد نشست.

حقیقت آن است که رفتن هر کدام از این ذخائر از بین مان بار نهاده شده بر دوشهای ما را سنگین تر خواهد کرد.

و خدا نکند برسد روزی که به سبب غفلت و فراموشی و بی تفاوتی ما انقلاب نیز به یارانش بپیوندد.

حقیقت آن است که باید انقلاب را دریابیم آنچنان که بود نه آنچنان که منفعتمان در آن است.

زنده و جاوید باد یاد همه علما، صلحا و شهدایی که برای انقلاب تا آخرین ذره امانت الهی، گوهر وجودشان کامل و بدون نقص به دست صاحبش رساندند.

یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه