به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، مؤمن بر کسى که مورد بغض اوست ظلم نمى‏ کند ، و در آنچه دوست مى‏ دارد مرتکب گناه نمى‏ شود، و آنچه مال او نیست ادّعا نمى‏ کند، و حقّى که براى اوست انکار نمى‏ کند. قبل از آنکه بر علیه او درباره حقّى شهادت داده شود به آن اعتراف مى ‏کند.
آنچه را براى حفاظت به او سپرده ‏اند ضایع نمى ‏کند، و با القاب بد با دیگران مقابله نمى‏ کند، و به حق کسى تجاوز نمى ‏نماید، به حسد اقدام نمى‏ کند و به همسایه ضرر نمى‏ رساند و در مصائب شماتت نمى ‏کند.
امانتها را ادا مى‏ کند. به نمازها سرعت مى ‏ورزد. از اقدام به منکرات سستى مى‏ کند.
امر به معروف و نهى از منکر انجام مى‏ دهد. در کارها با جهل وارد نمى ‏شود، و بخاطر عجز از حق خارج نمى‏ شود.
اگر ساکت باشد، سکوت او را غمناک نمى‏ کند، و اگر سخن بگوید خطا نمى‏ گوید، و اگر بخندد صدایش را بلند نمى‏ کند. به آنچه برایش مقدّر شده قانع است. غیظ او را از خود بیخود نمى‏ کند و هواى نفس بر او غالب نمى‏ شود. بخل او را مقهور خود نمى‏ کند و در آنچه مال او نیست طمع نمى‏ کند.
با مردم رفت و آمد مى‏ کند تا بیاموزد، و سکوت اختیار مى‏ کند تا سالم بماند، و سؤال مى‏ کند تا بفهمد، و تجارت مى‏ کند تا غنیمت بدست آورد، و جستجو مى‏ کند تا علم پیدا کند.
در جاى خیر سکوت نمى‏ کند تا به آن افتخار کند، و نه براى این سخن مى‏ گوید که بر غیر خود تحمیل کند.
نفس او از دستش در سختى است و مردم از دست او در راحتى هستند. نفس خود را براى آخرتش به زحمت انداخته، و مردم را از خود راحت کرده است. اگر بر او ظلم شود صبر مى‏ کند تا خداوند برایش انتقام بگیرد.
دورى او از کسى که از او دورى مى‏ جوید بعنوان زهد و دور نگهداشتن خود از گناه است، و نزدیکى‏ اش به کسى که به او نزدیک مى‏ شود نرمى و رحمت است. دورى او بعنوان تکبّر و بزرگى فروختن نیست، و نزدیکى‏ اش بعنوان حیله و مکر نیست. او به کسانى از اهل خیر که قبل از او بوده‏ اند اقتدا مى‏ کند، و مورد اقتدا براى کسانى از اهل خیر است که بعد از او مى‏ آیند.
پی نوشت:أسرار آل محمد علیهم السلام / ترجمه کتاب سلیم، ص ۵۴۳.