دیدبان: سفر دوباره رییس جمهور ایران به مجمع عمومی سازمان ملل بار دیگر تبدیل به سرتیتر اخبار رسانه‌ها سایبری و مکتوب شده است و در این بین جریانی که به صراحت اعلام کرد"دولت یازدهم رحم اجاره‌ای" است، به صورت کاملا عریان از این سفر اظهار خوشحالی می‌کند و به نوعی در حال هل دادن دولت و شخص رییس جمهور به سمت چاله بی اعتمادی و ظرفیت سوزی است.

رسانه‌های اصلاح‌طلب با توجه به تجربه تلخ سفر سال گذشته حسن روحانی به نیویورک و تماس تلفنی ناپخته و بدون اجازه رییس دولت با اوباما، امسال نیز با خوشحالی زایدالوصف خود به نوعی زمینه‌سازی دیدار روحانی - اوباما را فراهم می کنند. با توجه به اهمیت موضوع و همچنین اظهارات اخیر رییس جمهور در مصاحبه با شبکه ان بی اس آمریکا، ذکر چند نکته به دولت یازدهم و همراهان رییس جمهور ضروری به نظر می‌رسد.

ضعف در توانایی نه گفتن به آمریکا

سخنگوی دولت در اظهارات خود در جمع خبرنگاران و درباره سفر و دیدار احتمالی اوباما - روحانی می‌گوید: تاکنون برنامه‌ریزی از سوی رییس‌جمهور در خصوص ملاقات با اوباما صورت نگرفته است. پس از قطعی شدن، نهایی و مشخص شدن برنامه‌های رییس‌جمهور طی نشست خبری جزئیات این سفر به اطلاع مردم رسانده می‌شود.[1]

در کنار اظهار غیر قاطع سخنگو مبنی بر اینکه برنامه ریزی رسمی برای ملاقات با اوباما انجام نشده است، می توان تصور کرد به مانند سفر سال گذشته روحانی، امکان دیدار غیر رسمی یا خارج از قاعده و برنامه برای رییس جمهور وجود داشته باشد!

احتمال دیدار غیر رسمی و خارج از عرف اوباما - روحانی به گونه‌ای قوت می گیرد که حسن روحانی در مصاحبه با خبرنگار شبکه (NBC)آمریکا درباره احتمال دیدار دو رییس جمهورمی‌گوید: فعلا در برنامه من چیزی به عنوان ملاقات با رییس جمهور اوباما وجود ندارد. در دنیای سیاست همه چیز امکان پذیر است اما در عین حال موضوع آمریکا یک موضوع خاصی است ،شرایط خاصی دارد و بین ایران و آمریکا سالیان دراز تخاصم و تنش وجود داشته است

روحانی خاطرنشان کرد: اراده دولت من بر این است که سطح تخاصم و تنش را پایین بیاوریم و شرایط را برای اینکه دو ملت بتوانند به هم نزدیک تر شوند، فراهم کنیم ،به اعتقاد من ملت ایران یک ملت بسیار بزرگ با سابقه تمدن بسیار عظیم است و امروز مردم آمریکا هم مردمی فعال در صحنه علمی، فرهنگی و اقتصادی هستند رابطه نزدیک این دو ملت می تواند خیلی از مشکلات را حل بکند .رابطه نزدیک تر می تواند راه های جدیدی را پیش روی سیاست مداران آمریکا بگذارد به هر حال معتقدم به آینده باید بیشتر نگاه کنیم تا گذشته.[2]

با توجه به اظهارات مبهم و دیپلماتیک رییس جمهور و هیئت همراه، به نظر می رسد تا حدودی"توانایی نه گفتن به آمریکا"در دولت اعتدال ضعیف به نظر می‌رسد و همین مسئله سبب می‌شود نگرانی‌هایی برای سفر رییس جمهور به مجمعه عمومی سازمان ملل برای دلسوزان نظام بوجود بیاید.

هل دادن رییس جمهور به سمت چاله بی‌اعتمادی

قاعدتا رییس جمهور بر اساس اخبار و رصدهایی که در اختیار وی قرار می‌گیرد و بر اساس هوشمندی شخصی خود، می‌داند جریان ضدانقلاب، فتنه و اصلاح طلب به نوعی به دنبال تابو شکنی و تحریم خط قرمزها توسط حسن روحانی هستند و اگر حمایتی هم از دولت انجام می‌گیرد، در راستای ضعف و نیاز این جریان به دولت یازدهم است، لذا رییس دولت یازدهم می‌بایست از توجه به مشاوره‌های ‌انحرافی و بی‌اعتماد ساز پرهیز کند.

از سوی دیگر، دولت یازدهم علی القاعده بر اساس خطوط قرمز مشخص شده توسط نظام، می‌داند وقوع حادثه دیگری همچون تابو شکنی تماس تلفنی میان رییس جمهور دو کشور، سبب بی اعتمادی سران عالی رتبه نظام به سیاست خارجی دولت خواهد شد و اگر این مسئله اتفاق بیفتد دولت یکی از اهرم‌های اساسی خود را از دست می‌دهد.

خرج و از بین‌بردن سرمایه‌های ملی با ثمن بخس

از دیگر نکات قابل توجه به عملکرد دولت و شخص رییس جمهور در حادثه غیر منتظره تماس تلفنی با رییس جمهور آمریکا، خرج و بی اعتبار کردن سرمایه ملی همچون " توانایی نه گفتن به آمریکا" است.

علی القاعده دولت باید به این سوال پاسخ دهد از تماس تلفنی با اوباما چه نتیجه ای محسوس و ملموس در عالم واقع اتفاق افتاد؟

دولت یازدهم سرمایه ایستادگی مقابل نظام استکبار و به زانو در آوردن آمریکا و بی محلی به رؤسای جنایت کار این کشور را در عرض 20 دقیقه و با قبول صحبت تلفنی با اوباما از بین برد و در مقابل، آمریکا و سردمدارانش با وقیح‌تر شدن مقابل این لطف، ایران را بیش از پیش تهدید و تحریم کردند و دولتمردان نتیجه عملکرد خود را در طول این یکسال بدست آوردند.

لطف بدون قاعده رییس دولت به دشمن تابلودار انقلاب اسلامی

رییس جمهور در اظهارات خود در جمع نمایندگان مجلس می‌گوید: روز پایانی که می خواستم از نیویورک برگردم که در واقع آنجا جمعه ظهر بود این دو طرف با هم مرتب مذاکره می‌کردند که حالا چی شد؟ خوب شد؟ بد شد؟ حالا چی کار کنیم؟

من نماز ظهر و عصر را که خواندم، گفتند بحث این شده که حالا که نیم ساعتی فرصت دارید، از کاخ سفید به شما زنگی بزنند و به شما بگویند سفر شما به خیر. شما این را جواب بدهید و من گفتم این چیست؟

همه دوستان بر این مساله اصرار کردند اتفاق نظر داشتند که اگر شما می‌گویید آن تحقیر نباید بشود فضای آمریکا باید تعدیل شود، دشمنان نتوانند سوء استفاده کنند، حتی گفتند آقای نتانیاهو دارد به آمریکا می‌رسد و فردا می‌آید و بهانه می شود و اصرار کردیم و گفتیم وقت ما که تمام شده و باید حرکت کنیم، در همین حین موبایل سفیر ما زنگ خورد و کاخ سفید پشت خط بود. ما در این مکالمه تلفنی کوتاه که من فکر می‌کنم یک ربع یا ۲۰ دقیقه شاید طول کشید. اساس بحث ما در این مکالمه تلفنی بحث هسته‌ای بود.[3]

بر اساس این اظهارات، رییس جمهور به رییس نظام استکبار بر اساس قاعده لطف و خارج کردن اوباما از تنگنا و بر اساس اصرار دوستان، تن به صحبت کردن با اوباما داده است و کار به گونه ای پیش رفت که دو طرف اظهارات یکدیگر درباره درخواست تماس تلفنی را به دیگری نسبت دادند، طرف آمریکایی اعلام کرد ایران دنبال تماس تلفنی بود و طرف ایرانی گفت: آمریکا دنبال تماس تلفنی بود، به هرجهت دولت و دوستان رییس جمهور به این نتیجه رسیدند در مسئله تماس تلفنی، به نوعی 3 بر صفر، بازی را به آمریکا باختند.

توجه به دروغگویی آمریکا و روسای جمهور آمریکا فراموش نشود

یکی از مشکلاتی که در طول این سال‌ها برای نظام اسلامی مشکل ساز بوده است، عدم قبول این واقعیت است که آمریکا و رؤسای جمهور آمریکا ذره‌ای از دروغ گفتن، آدمکشی و حیله‌گری و پایمال کردن حقوق دیگران و عدم وفای به عهد احساس نارضایتی نکرده و نمی‌کنند ولی دولتمردان جمهوری اسلامی هنوز این واقعیت را قبول نکرده اند که آمریکا دشمن تابلودار انقلاب اسلامی است و بارها این مسئله را به صورت نقلی و عملی اثبات کرده و می‌کند.

محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران طی مصاحبه ای تلویزیونی با شبکه ی پی بی اس گفت که ایران قول باراک اوباما برای لغو تحریم ها را در مذاکرات هسته ای قبول می کند؛ ظریف بیان داشت: ما محدودیت هایی که پرزیدنت اوباما برای وادار کردن کنگره به لغو تحریم ها با آن مواجه است را درک می کنیم. وی افزود: همانطور که ما نمی پذیریم آنها از ما امری غیرممکن را بخواهند، ما هم از انها نمی خواهیم که اقدامی غیرممکن انجام دهند؛ ظریف اضافه کرد: ما در امور داخلی امریکا دخالت نمی کنیم، اگر پرزیدنت اوباما به ما قول می دهد که کاری بکند، ما ان را می پذیریم و به قولش احترام می گذاریم.[4]

حال باید از دولتمردان دولت و سیاست خارجی این سؤال را بپرسیم که آیا نباید نگران اعتماد بدون دلیل و اشتباه دولت یازدهم به مقامات آمریکایی باشیم؟ آیا نباید نگران خرج شد رایگان سرمایه‌های ملی نظام اسلامی مقابل وعده های دروغین آمریکا باشیم؟ آیا نباید از نحوه دیدگاه دولتمردان به قبول هژمونی آمریکا در جهان نگران باشیم؟ آیا برای حل مشکلات، لطف به دشمن انقلاب اسلامی، با منطق و شرع قابل تطبیق است؟ در خاتمه می‌بایست به رییس جمهور و هیئت همراه از باب امر به معروف و نهی از منکر تذکر بدهیم، شما نه تنها نماینده مردم ایران اسلامی بلکه نماینده دولت‌ها و مردم مستضعف دنیا هستید و اگر در محاسبات خود دچار خطا شوید، ممکن است به نتیجه‌ای برسید که دیگر قابل برگشت نباشد.