دیدبان: شاید عده ایی انقلاب 1776 آمریکا و استقلال آن از انگلستان را سرآغاز رفع تبعیض نژادی در این کشور بدانند ولی در عمل پس از این واقعه مناطق جنوبی که اقتصادی بر محور فعالیت کشاورزی داشتند برده داری را تقویت کرده و گسترش دادند. با به قدرت رسیدن آبراهام لینکلن در1860 و شعارهای انتخاباتی وی در خصوص ایالات برده دار جنوب و افزایش اختلاف جوامع جنوب و شمال آمریکا در پی رشد روند صنعتی شدن، ایالت های برده دار جنوبی خواستار استقلال شدند که این امر منجر به جنگ های داخلی چهارساله شد. با پایان جنگ داخلی آمریکا و آزادی میلیون‌ها برده رهایی یافته از نظام برده داری، جامعه آمریکا وارد نبرد بی وقفه ی نژادی شد. در یک سوی این نبرد، سفیدپوستان جنوب بودند که در جریان جنگ داخلی، تمام ثروت و امتیازات اشرافی خود را از دست داده بودند و می‌بایست با بردگان سابق خود همانند انسان‌های برابر رفتار کنند. در سوی دیگر سیاهپوستانی بودند که می‌خواستند حقوق تضییع شده خود و اجداشان را در کوتاه‌ترین زمان ممکن طلب کنند. این فضای آشفته، بیش از هر چیز زندگی را بر سیاهان آمریکا سخت می کرد. آنها با فقر،گرسنگی، بی خانمانی و تبعیض های فراوان روبرو بودند. از طرفی بسیاری از کارفرمایان سیاهان را به خدمت نمی گرفتند و از طرف دیگر، گروه های نژاد پرست دست به کشتار بی رحمانه ی سیاه پوستان می زدند که از جمله ی آنها می توان به جوخه های مرگ کوکلاکس کلان اشاره کرد وعجیب اینکه تمامی این اعمال در سکوت دستگاه امنیتی و قضایی ایالات متحده صورت می گرفت. جنگ جهانی دوم، نقطه ی عطفی بود بر روند مبارزه با نژاد پرستی. شرکت سیاه پوستان در جنگ به همراه سفیدپوستان، آنها را در گرفتن حقوق خود جسورتر کرد. از افراد شاخص جنبش سیاهان برای بازیابی هویت و حقوق خویش(جنبش حقوق مدنی) در آمریکا می توان به مارتین لوترکینگ و ملکوم ایکس (مالکوم شباز) اشاره کرد. سرانجام در سال 1960 و با تلاش مارتین لوترکینگ، قانون حقوق مدنی با هدف رفع تبعیض های نژادی به تصویب رسید اما این پایان کار نبود.

با وجود قانون عدم تبعیض نژادی، آنچه امروز در آمریکا مشاهده می شود، همان نظام برده دار است که تنها چهره و روش خود را تغییر داده است. تبعیض نژادی در برخورد دولت و پلیس و دستگاه های امنیتی آمریکا با رنگین پوستان، واقعیتی است که هنوز در کشور آمریکا جریان دارد.

جمعیت سیاه پوستان آمریکا

طبق اعلام مرکز ملی آمار آمریکا، %14.2 از جمعیت 313.9 میلیون نفری آمریکا را، سیاه پوستان تشکیل می دهند. این تعداد شامل44456900 نفری می شود که یا سیاه پوست هستند یا دورگه ی سیاه.

از این تعداد جمعیت سیاه پوست، بیشترین تعداد آنها در ایالت های نیویورک (3690417)، تگزاس(3409917) و فلوریدا (3408787) زندگی می کنند و ایالت هایی که درصد قابل توجهی سیاه پوست را در خود جای داده اند، عبارتند از :منطقه ی کلمبیا (%52 )، می سی سی پی (%38) و لویزیانا (%33). اولین موج ورود سیاه پوستان از آفریقا به آمریکا در بین سالهای 1916 تا 1930 به وقوع پیوست که طی آن قریب به 1.5 میلیون سیاه پوست وارد خاک آمریکا شدند. دومین موج بزرگ مهاجرتی نیز در سالهای 1940 تا 1970 بود که در این دوره نیز قریب به 5 میلیون نفر به جمعیت سیاه پوستان آمریکا افزوده شد. با توجه به جغرافیای مناطق آمریکا و موقعیت اقتصادی ایالت های مختلف، ایالت های جنوبی مقصد اصلی این مهاجرین بودند. اقتصاد مبتنی بر کشاورزی در ایالت های جنوبی و نیاز زمین داران به نیروی کار دو عامل مهم در جذب سیاه پوستان به مناطق جنوبی بود. از سال 1990  به جمعیت سیاه پوستان در مناطق مختلف آمریکا افزوده شد. اما ایالت های جنوبی که از دیرباز محل زندگی سیاه پوستان بوده اند بیشتر این رشد جمعیت را احساس کرده اند. امروزه بیشترین جمعیت سیاه پوستان آمریکا در مناطق جنوبی زندگی می کنند. طبق آخرین آمار،23105082 نفر از سیاه پوستان که معادل %55 درصد از جمعیت کل سیاه پوستان آمریکا هستند، ساکن ایالت های جنوبی می باشند. هم چنین7594486 نفر از سیاه پوستان ساکن مناطق شمال غربی؛ 7187488 نفر ساکن مناطق شمال شرقی و 4133678 نفر ساکن مناطق غربی هستند. رشد جمعیت سیاه پوستان در مناطق مختلف، در بعضی نقاط باعث تغییر در ترکیب جمعیتی بعضی مناطق شده است. بدین صورت که اکثریت را از سفید پوست به سیاه پوست تغییر داده است. از جمله این تغییر ترکیب می توان به شهر فرگوسن اشاره کرد. این تغییر ترکیب مناطق به دلیل عدم پیش بینی دولت در مواجهه با آن و عدم قانونگذاری صحیح در مورد آن، باعث ایجاد نارضایتی و اعتراضات شده است. به طور مثال در شهری مانند فرگوسن که سیاه پوستان اکثریت را تشکیل می دهند، مناصب و شغل ها و امکانات به طور هماهنگ تقسیم نشده است تا جائیکه که ۹۴% از نیروهای پلیس و افراد برجسته دولت محلی نظیر شهردار سفیدپوست هستندو این یکی از دلایل اعتراضات بوده است.

گرایش سیاه پوستان آمریکا

طبق آمار مرکز ملی آمار ایالات متحده، %83 از سیاه پوستان این کشور مسیحی هستند که از این میان %45 از آنها را مسیحیان باپتیست تشکیل می دهند. این در حالی است که %35 از دانش آموزان سیاه پوست به مدارس اختصاصی کاتولیک می روند.این مرکز همچنین آمار مسلمانان سیاه پوست این کشور را %1 اعلام کرده است.

در بعد سیاسی، رنگین پوستان آمریکا در اوایل قرن بیستم دچار تحول و تغییری اساسی شدند. تا قبل از این تغییر، یکی از اصلی ترین عوامل تعارض نژادی، رقابت بین دو حزب دموکرات و جمهوری خواه بود. حزب دموکرات که پایگاه مردمی آن در جنوب بود، برای دفاع از منافع کشاورزان و زمینداران جنوب حامی اصلی نظام برده داری بود و برای باقی ماندن آن تا پای تجزیه ی آمریکا پیش رفت. در مقابل، حزب جمهوری خواه بود که در رقابت سیاسی با حزب رقیب، از اهرم رنگین پوستان استفاده کرد و با شعار رفع تبعیض نژادی آنها را دور خود جمع کرد. بعد از جنگ داخلی آمریکا، جمهوری خواهان قدرت را برای 40 سال قبضه کردند. حزب دموکرات در مواجهه با این یکسویی قدرت، دست به اقدام مشابه حزب رقیب در سالهای پیش از جنگهای داخلی زد. رفته رفته حزب دموکرات که سنبل نظام برده داری بود با حمایت از رنگین پوستان خصوصا سیاهان آمریکا، حمایت آنها را جلب کرد تا آنجا که دموکرات‌ها، حزب مدافع رنگین پوستان از جمله سیاهان و حزب جمهوریخواه حزب سفید پوستان لقب گرفت.

در نظرسنجی ایی که در سال012 در آمریکا صورت گرفت، سیاه پوستان آمریکا در خصوص وابستگی خود به احزاب سیاسی ؛ %76  دموکرات، %16 جمهوری خواه و %8 خود را مستقل می دانستند.

رای سیاه پوستان در انتخابات ریاست جمهوری 2014، نشان دهنده ی درستی این نظرسنجی بود. در انتخابات مذکور سیاه پوستان آمریکا، %93 به دموکراتها، %6 به جمهوری خواهان و %1 به مستقلین رای دادند تا نمایندگان آنها بتوانند در ریاست جمهور را انتخاب کنند.

سیاهان آمریکا در بعد اجتماعی

در بعد اجتماعی، تبعیض ها نسبت به سیاهان بیشتر قابل رویت است. طبق اعلام مراکز آماری در ایالات متحده، %11.8 مردم این کشور زیر خط فقر هستند که این آمار برای سیاه پوستان%28.1 است. این در حالی است که در آمریکا و برای هر خانواده ی 4 نفره، درآمد سالیانه ی 21756 دلار به عنوان آستانه ی فقرمحسوب می شود. طبق این آمار 2.9 میلیون نفر از سیاهان آمریکا جزو جمعیت بیکاران این کشور هستند. ولی باید توجه داشت که  ۲۵% از سیاهان توانسته‌اند منصب‌های شغلی به اصطلاح یقه سفید در آمریکا را از آن خود کنند.همچنین در این کشور، %63.9 از مردم صاحب خانه و % 36.1 از آنها نیز اجاره نشین اند که این آمار برای سیاه پوستان این کشور % 42.5 صاحب خانه و %57.5 اجاره نشین می باشد.

تحقیقات نشان می دهد پایبندی سیاه پوستان آمریکا به سنت ها و اصول خانواده بیشتر از سغید پوستان بوده و آمارها نیز این نتایج را تایید می کنند. این تحقیقات نشان می دهد که آمار ازدواج بین زنان و مردان سیاه، هر دو، بیشتر از آمار ازدواج در بین زنان و مردان سفید پوست است. سیاه پوستان آمریکایی بیشتر با هم رنگ خود ازدواج می کنند (%89) تا با سفید پوستان (%9). همچنین طبق آخرین آمار، سقط جنین در زنان سیاه پوست آمریکایی %30 بوده است که این آمار برای سفیدپوستان %36 است.

یکی دیگر از ابعادی که تبعیض علیه سیاه پوستان آمریکا را به وضوح نمایان می سازد، برخورد امنیتی و پلیسی با این گروه است. آمارها حاکی از آن است که از هر پانزده مرد سیاه‌پوستیک نفر زندانی می‌شود که این رقم برای سفید پوستان ۱ به ۱۰۶ است. بر اساس آمار قضائی آمریکا از هر سه سیاه‌پوست ۱ نفر احتمال دارد که در طول عمرش به زندان برود. همچنین خشونت پلیس نسبت به سیاهان چهار برابر بیشتر از سفید پوستان است. تعداد زنان سیاه پوست نیز که روانه ی زندان می شوند سه برابر سفید پوستان است. این تبعیض ها حتی نوجوانان سیاه پوست را نیز شامل می شود. هر چند سیاه‌پوستان ۱۶% از جمعیت نوجوان آمریکا را تشکیل می‌دهند، ۳۷% از پرونده‌های آنها وارد روند قضایی می‌شود و ۵۸% از آنها به زندان بزرگسالان انتقال داده می‌شوند.

سخن پایانی

آنچه امروز در آمریکا و به طور خاص در شهر فرگوسن در حال وقوع است را شاید بتوان اعتراضات مردم رنگین پوست به شیوه ی حکومت کشوری دانست که خود را مدعی آزادی و برابری در جهان می داند حال آنکه از ایجاد این آزادی و برابری حتی در کشور خود ناتوان است. به نظر دیدبان اما آنچه مشهود است این است که هنوز این جنبش نتوانسته است به شکل جنبشی فراگیر و به صورت مطالبه ایی عمومی بروز داشته باشد. با نگاهی کوتاه به تاریخ آمریکا به وضوح می توان تفاوتهای این حرکت اعتراضی با جنبشی که خواستار رفع تبعیض نژادی در دهه ی 1950 و 1960 بود و به نام جنبش حقوق مدنی مشهور شد، را دریافت. اما در نگاهی دیگر اگر این جنبش را در کنار سایر حرکت های مردمی و عمومی درکشور آمریکا که در چند ساله ی اخیر رخ داده است؛ مانند جنبش تسخیر وال استریت؛ قرار دهیم، شاید با دیدگاهی خوش بینانه بتوان نتیجه گیری کرد که نظام سرمایه داری و لیبرالیسم که بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی؛ با خود هژمون پنداری در اندیشه ی بلندپروازانه ی تسخیر دوردست ها بود امروز با آشکار شدن نقاط ضعف و شکست های پیاپی در عرصه های مختلف، سعی در تسلط بر اوضاع خود را دارد که وقوع این جنبش های مردمی بیانگر شکست دوباره ی این نظام در حال افول است. این رو به افول بودن را می توان در سردرگمی در اتخاذ مواضع محکم و عدم وجود وحدت رویه در بین احزاب و به عبارتی دیگر بروز جنگ قدرت در بین احزاب دانست که گرچه این امر تازگی ندارد وتازگی آن را می توان در آشکار شدن این اختلافات و تسری آن به حوزه ی تصمیم سازی در سیاست خارجی دانست که از آن جمله می توان به وقایع اخیر عراق و گروه تروریستی داعش اشاره کرد. در آخر باید اشاره ایی به سهمی معروف تاریخ داشت که بعد از فروپاشی شوروی آمریکا را در نقطه ی اوج قرار داد و بعد از آن افول این کشور پس از چندی آغاز شد. از دیدگاه بسیاری از کارشناسان امروزه ایالات متحده در شیب سقوط قرار گرفته و باید خود را برای ظهور رقیبی که در آینده ایی نه چندان دور جای او را خواهد گرفت آماده کند.

منابع :

http://blackdemographics.com/culture/crime/incarceration/

http://blackdemographics.com/population/black-city-population/

http://blackdemographics.com/population/black-regions/

http://www.nytimes.com/2014/08/29/upshot/a-lot-of-places-resemble-ferguson-statistically.html?_r=1&abt=0002&abg=1

http://blackdemographics.com/culture/religion/

http://blackdemographics.com/households/poverty/

http://www.mwfpress.com/vdcjoie8.uqeoazsffu.html

http://blackdemographics.com/households/housing/

http://blackdemographics.com/households/marriage-in-black-america/

http://blackdemographics.com/education-2/college-university/

http://blackdemographics.com/education-2/elementary-high-school-education/

http://blackdemographics.com/culture/black-politics/

http://en.wikipedia.org/wiki/African_American

http://data.bls.gov/