به گزارش دیدبان به نقل از باشگاه خبرنگاران، خداوند برای هر که بخواهد روزی را گسترش می‌دهد و (یا) تنگ می‌گرداند.
سوره 13. رعد آیه 26
اللَّهُ یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یشَآءُ وَیقْدِرُ وَفَرِحُواْ بِالْحَیوَ ةِ الدُّنْیا وَمَاالْحَیوةُ الدُّنْیا فِی الْأَخِرَةِ إِلَّا مَتَعٌ
خداوند برای هر که بخواهد روزی را گسترش می‌دهد و (یا) تنگ می‌گرداند. و (مردم) به زندگی دنیا دل‌خوشند، در حالی که زندگی دنیا در(برابر زندگی) آخرت جز یک کامیابی (موقت و اندک) نیست.
گرچه در این آیه، توسعه وتنگی رزق به خدا نسبت داده شده، امّا بدیهی است که کارهای خداوند حکیم، از روی مصلحت و حکمت صادر می‌شود. چنانکه در برخی آیات و روایات، بعضی علل آن بیان شده است. از جمله؛ وجود گناه در زندگی افراد که باعث تغییراتی در رزق آنها می‌گردد. چنانکه در دعای کمیل می‌خوانیم: «اللهم اغفرلی الذنوب التی تغیّر النّعم» خداوندا! ببخشای بر من آن گناهانی که نعمت‌ها را دگرگون می‌سازد.
گاهی تفاوت در رزق و روزی بخاطر آزمایش افراد است، «ولنبلونّکم بشی‌ء ... و نقص من‌الاموال...»(بقره، 155) ما هر آینه شما را با نقص اموال امتحان می‌کنیم. گاهی محروم شدن بجهت محروم کردن دیگران از حقوق آنهاست، نظیر داستان باغی که در آتش سوخت که سوره‌ی قلم به آن اشاره فرموده است و گاهی هم بی‌توجّهی به یتیمان باعث تنگی روزی است. «کلا بل لاتکرمون الیتیم»( فجر، 17)
مهم آن است که ما نه از بسط رزق یاغی شویم و همه چیز را از یاد ببریم و نه به هنگام قبض آن از همه چیز ناامید و مأیوس گردیم که نظام الهی، نظامی است حکیمانه و بر پایه آزمایش، نه بر اساس شانس و بخت و اقبال.
* روزی بدست خداست نه به زرنگی، دو رنگی، پیمان شکنی و قطع روابطی که احیاناً مستلزم انفاق و بخشش است. «اللَّه یبسط الرزق»
* رزقِ کم هم براساس اندازه‌ی حکیمانه مقدّر می‌شود.«یقدر» بجای «یضیق»
* با اینکه دنیا اندک است ولی طرفداران خود را فریب می‌دهد. «و فرحوا...»
* دنیا، کوچک، کم و زودگذر است، به آن دل خوش نکنیم. «الا متاع»
اللَّهُ یبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن یشَآءُ وَیقْدِرُ وَفَرِحُواْ بِالْحَیوَ ةِ الدُّنْیا وَمَاالْحَیوةُ الدُّنْیا فِی الْأَخِرَةِ إِلَّا مَتَعٌ
خداوند برای هر که بخواهد روزی را گسترش می‌دهد و (یا) تنگ می‌گرداند. و (مردم) به زندگی دنیا دل‌خوشند، در حالی که زندگی دنیا در(برابر زندگی) آخرت جز یک کامیابی (موقت و اندک) نیست.
گرچه در این آیه، توسعه وتنگی رزق به خدا نسبت داده شده، امّا بدیهی است که کارهای خداوند حکیم، از روی مصلحت و حکمت صادر می‌شود. چنانکه در برخی آیات و روایات، بعضی علل آن بیان شده است. از جمله؛ وجود گناه در زندگی افراد که باعث تغییراتی در رزق آنها می‌گردد. چنانکه در دعای کمیل می‌خوانیم: «اللهم اغفرلی الذنوب التی تغیّر النّعم» خداوندا! ببخشای بر من آن گناهانی که نعمت‌ها را دگرگون می‌سازد.
گاهی تفاوت در رزق و روزی بخاطر آزمایش افراد است، «ولنبلونّکم بشی‌ء ... و نقص من‌الاموال...»(بقره، 155) ما هر آینه شما را با نقص اموال امتحان می‌کنیم. گاهی محروم شدن بجهت محروم کردن دیگران از حقوق آنهاست، نظیر داستان باغی که در آتش سوخت که سوره‌ی قلم به آن اشاره فرموده است و گاهی هم بی‌توجّهی به یتیمان باعث تنگی روزی است. «کلا بل لاتکرمون الیتیم»( فجر، 17)
مهم آن است که ما نه از بسط رزق یاغی شویم و همه چیز را از یاد ببریم و نه به هنگام قبض آن از همه چیز ناامید و مأیوس گردیم که نظام الهی، نظامی است حکیمانه و بر پایه آزمایش، نه بر اساس شانس و بخت و اقبال.
* روزی بدست خداست نه به زرنگی، دو رنگی، پیمان شکنی و قطع روابطی که احیاناً مستلزم انفاق و بخشش است. «اللَّه یبسط الرزق»
* رزقِ کم هم براساس اندازه‌ی حکیمانه مقدّر می‌شود.«یقدر» بجای «یضیق»
* با اینکه دنیا اندک است ولی طرفداران خود را فریب می‌دهد. «و فرحوا...»
* دنیا، کوچک، کم و زودگذر است، به آن دل خوش نکنیم. «الا متاع»