دیدبان

عملی که دوست ما در قیامت خواهد بود!

عملی که دوست ما در قیامت خواهد بود!

به گزارش دیدبان به نقل از تراز ، در آیات ۲۴۶ تا ۲۵۳ سوره بقره قسمتى از سرگذشت امتهاى پیشین و جهاد و حکومت الهى و اختلافاتى را که بعد از پیامبران داشتند، بیان می نماید ولی در آیه ۲۵۴ روى سخن را به مسلمانان کرده و به یکى از وظائفى که سبب وحدت جامعه و تقویت حکومت و بنیه دفاعى و جهاد مى‏شود اشاره مى‏کند و مى‏فرماید: "اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از آنچه به شما روزى داده‏ایم انفاق کنید"
در آیه ۲۵۴ سوره مبارکه بقره می خوانیم:
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ.»
«اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از آنچه به شما روزى داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه روزى فرا رسد که نه خرید و فروشى در آن است و نه دوستى و نه شفاعتى، و (بدانید که) کافران همان ستمگران هستند. (که هم به خود ستم مى‏کنند وهم به دیگران.)»
سه نکته کوتاه:
* در این آیه خداوند اهرم‏هایى را براى تشویق مردم به انفاق بکار برده است:
۱- «رَزَقْناکُمْ» یعنی ای بنده خدا آنچه دارى، ما به تو دادیم وگرنه تو از خودت چیزی نداری.
۲- «مِمَّا» یعنی نگفتیم همه مالت را بده، مقدارى از آنچه دارى کمک کن، نه همه را.
۳- «یَأْتِیَ یَوْمٌ» یعنی یادت باشد یک روزی می رسد که هیچ دوستی برایت نمی ماند و این انفاق براى قیامت تو، از هر دوستى بهتر است.
** از قدیم گفته اند هرچه عوض دارد گله ندارد! محروم کردن امروز نتیجه اش محروم شدن فرداست. اگر امروز انفاق و بخششى صورت نگیرد، در آن روز هم محبّت و دوستى و وساطتى در بین نخواهد بود.
*** گرچه جمله: «از آنچه به شما روزى داده‏ایم» مفهوم وسیعى دارد که هم انفاقهاى مالى واجب و مستحبّ را شامل مى‏شود و هم انفاقهاى معنوى مانند علم و دانش و امور دیگر، ولى با توجه به تهدید انتهای آیه، بعید نیست منظور، انفاق واجب باشد (خمس و زکات و...)، به علاوه، انفاق واجب است که بنیه بیت المال و حکومت را تقویت مى‏کند.

مرتبط‌ها

شیطان به چه کسی کار ندارد؟

عکس/علامه جعفری و شاگرد ژاپنی اش

آیت الله بهجت: خاک بر سر شیعه!

مرحوم دولابی:بزرگ خانه، اگر تکان نخورد خانه محفوظ‌تر است!

حدیث/ سخن امیرالمومنین(ع) درباره فایده نگاه به سبزه زار

هرکس فکر می‌کند ظلم با گفتگو کنار می‌رود، آدم ساده‌ای است