به گزارش دیدبان به نقل از افکار ، بدان که خداوند متعال بندگان خود را به فرمانى لطیف‏ تر از صلوات فرستادن بر پیامبر (ص) فرمان نداده است و آن فرمان خدا در آیه پنجاه و ششم سوره سى و سوم (احزاب) است که در آن چنین فرموده است «همانا خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود مى‏ فرستند. اى کسانى که ایمان آورده‏ اید شما هم بر او درود فرستید و با تعظیم بر او سلام گویید.»
یعنى با توجه به نیاز شدید شما به شفاعت پیامبر (ص) و وساطت آن حضرت براى شما نزد خداوند. و بدین ترتیب درود فرستادن بر پیامبر (ص) را واجب فرموده است، همان گونه که گواهى دادن و اقرار به پیامبرى آن حضرت را واجب فرموده است.
وانگهى خداوند به ما فرمان داده است بر پیامبر (ص) درود فرستیم و خودش هم درود مى‏ فرستد و این پرداخت اندکى از حقوق پیامبرى و پدرى آن حضرت است و شایسته و سزاوار است که بر پیامبر و آل ایشان درود و صلوات فرستاده شود، زیرا پیامبر (ص) فرموده ‏اند: 
اى على! من و تو دو پدر این امتیم و از حقوق پدران و مادران است که همواره بر ایشان رحمت و درود بفرستیم تا بدین ترتیب حقوق ایشان را پرداخته باشیم.
منظور از درود فرستادن خداوند بر پیامبر (ص) کراماتى است که نسبت به ایشان مبذول مى ‏دارد و بر تفضیل و بلندى مراتب او مى‏ افزاید و گرامی داشته اى دیگر و منظور از درود فرستادن فرشتگان و مؤمنان بر آن حضرت درخواست ایشان از محضر خداوند است که بر آن علو درجه و کرامت‏ها بیفزاید.
امام رضا (ع) فرموده است:
هر کس توانایى به چیزى نداشته باشد که گناهانش را بپوشاند، درود و صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد که گناهانش را از میان مى ‏برد و فرموده است درود فرستادن بر محمد و آل او، در پیشگاه خداوند معادل با تسبیح و تهلیل و تکبیر (سبحان اللَّه، لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر) گفتن است.
رسول خدا (ص) فرموده ‏اند: در خواب مردى از امت خود را بر پل صراط دیدم که سخت افتان و خیزان بود. گاه آویخته مى ‏شد و گامى به جلو بر م ى‏داشت و گاهى به عقب مى‏ رفت. در این هنگام صلوات فرستادن او بر من آمد و او را استوار داشت تا از پل صراط بگذرد.
پیامبر (ص) فرموده ‏اند: براى خداوند فرشتگانى است که در زمین مى‏ گردند و سلام ‏هاى امت مرا به من ابلاغ مى‏ کنند و فرموده‏ اند: 
هر کس بگوید خداى بر محمد و آل او درود فرستد، خداوند خطاب به او مى‏ فرماید:
 «درود خداوند بر تو باد!» بنابراین این کار را بسیار انجام دهد.
معاویه بن عمار مى ‏گوید: در حضور امام صادق (ع) نام یکى از پیامبران را بردم و بر او درود فرستادم، فرمود: هر گاه نام یکى از پیامبران برده مى ‏شود، نخست بر محمد (ص) درود فرست و سپس بر آن پیامبر و دیگر پیامبران.
کعب بن عجرة مى ‏گوید: پیامبر (ص) روزى پیش ما آمدند. گفتیم: اى رسول خدا سلام و درود فرستادن بر شما چگونه است؟ فرمودند: بگویید «اللهم صل على محمد و آل محمد کما صلیت على ابراهیم و آل ابراهیم انک حمید مجید و بارک على محمد و آل محمد کما بارکت على ابراهیم و آل ابراهیم انک حمید مجید.»
پیامبر فرموده‏ اند: هیچ آدمى زایده ‏یى بر من درود از صمیم دل و براستى نمى ‏فرستد، مگر اینکه خداى عز و جل بر او ده درود مى ‏فرستد و بر او ده درجه مى ‏افزاید و براى او ده حسنه مى ‏نویسد و ده خطا از او محو مى ‏فرماید.
و فرموده ‏اند: هر کس بگوید «درود خداوند بر محمد و آل محمد» خداوند به او مزد هفتاد و دو شهید ارزانى مى‏ دارد و از گناهانش همچون روزى که از مادر متولد شده است بیرون مى‏ آید.
امیر المؤمنین على (ع) فرموده است، هر گاه نیازى دارى که دعا کنى نخست بر پیامبر و خاندانش درود فرست و سپس حاجت خود را از خدا بخواه که خداوند کریم‏تر از آن است که چون از او دو حاجت بخواهند فقط یکى را برآورد.
امام باقر (ع) فرموده است چون نماز عصر روز جمعه را بگزارى، بگو «پروردگارا بر محمد و آل محمد که اوصیاى پسندیده ‏اند به بهترین درودهاى خود درود فرست و برترین برکات خود را به آنان ارزانى فرماى و سلام بر ایشان و بر ارواح و پیکرهاى ایشان و رحمت خدا و برکاتش بر ایشان باد» که هر کس پس از نماز عصر جمعه این کلمات را بگوید، خداوند براى او صد هزار حسنه مى ‏نویسد و صد هزار خطا را از او محو مى‏ کند و صد هزار نیاز او را برمى‏ آورد و صد هزار درجه بر علو مرتبه ‏اش مى‏ افزاید.
پیامبر (ص) فرموده ‏اند: هر کس بر من درود فرستد و بر آل من درود نفرستد، بوى بهشت را استشمام نخواهد کرد و همانا بوى خوش بهشت از فاصله پانصد سال راه استشمام مى‏ شود.
امام صادق (ع) مى ‏فرماید، پیامبر (ص) روزى به على (ع) فرمودند: آیا به تو مژده دهم، گفت آرى پدر و مادرم فداى تو باد که همواره مژده دهنده به خیر هستى، فرمود:
هم اکنون جبریل، خبر عجیبى را براى من آورد. على (ع) پرسید: چه چیزى را به تو خبر داد؟ فرمود: جبریل به من گفت هر گاه مردى از امت من بر من سلام فرستد و در پى آن به خاندان من هم سلام و درود فرستد، درهاى آسمان براى او گشوده مى ‏شود و فرشتگان خدا بر او هفتاد درود مى‏ فرستند و با آنکه گنه کار و خطا کار باشد گناهانش همچون برگ درختان فرو مى‏ ریزد و حق تعالى به او پاسخ پسندیده مى ‏فرماید سپس به فرشتگان مى‏ گوید شما بر او هفتاد درود فرستادید و من بر او هفتصد درود مى ‏فرستم و هر گاه بر من صلوات و درود فرستد و بر خاندان من سلام نفرستد میان او و آسمان هفتاد حجاب کشیده مى‏ شود و خدایش پاسخ نمى‏ دهد و مى‏ فرماید اى فرشتگان من! دعاى او را بر آسمان بالا میاورید مگر اینکه در درود فرستادن، خاندان را هم به پیامبر ملحق کند و دعا همواره در حجاب است تا آنکه در درود فرستادن خاندان مرا به من ملحق کنند.
پیامبر فرموده ‏اند: هر کس نام مرا پیش او ببرند و بر من درود نفرستد، وارد آتش مى‏ شود و خداى متعال او را از خود دور مى ‏کند.
پی نوشت:روضة الواعظین / ترجمه مهدوى دامغانى، ص515.