به گزارش دیدبان به نقل از فردا ، جمله ى «إِعْرِفُوا اللّه باللّه » مى خواهد بگوید که بدانید خدا از همه ى تعریف ها اَجَلّ وَ اَظْهَر وَ اَعْرَف است، و ممکن است براى دیگران با تعریف انبیا ـ علیهم السّلام ـ اَجَلّ و اَعْرَف شود، و براى عدّه اى از باب «وَ رَبَطْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ» (2)؛ (دل هایشان را استوار داشتیم.) باشد. و جمله ى «وَ الرَّسُولَ بِالرِّسالَةِ» مى خواهد بگوید که رسالتش را ببینید و از آن پى ببرید که از جانب خداست، یعنى ببینید آیا ادّعایى که مى کند درست است یا خیر. چنان که تورات و انجیل اصلش گویاى آن است که از خدا نیست، و معلوم است که اناجیل، حکایتِ بیانات حضرت عیسى ـ علیه السّلام ـ است؛ البتّه انجیل برنابا که نصارى آن را قبول ندارند چنین نیست. براى نمونه در آن جا آمده است که:
«برادرم موسى ـ علیه السّلام ـ مى فرمود: معصیت خدا را نکنید، ولى من مى گویم فکر معصیت را هم نکنید.» (3) آیا این کلام سخن آدمى است؟ این کلام و نامه از خداست و هر نامه اى صاحبش را معرّفى مى کند.
بنابراین، عبارت «وَ الرَّسولَ بِالرِّسالَةِ» یعنى تمام آن چه را که کتب گذشته دارد به ضمیمه ى معجزات دیگر را داراست، ببینید و خوب هم ببینید و بعد رسول را بشناسید. آقایى مى گفت: عیالم بدون داشتن شرافت خانوادگى به من مى گوید: حیف از من که گرفتار تو هستم! آیا حیف از قرآن نیست که بر ما نازل شده. ما که قرآن و شاهنامه در نظرمان فرقى ندارد؟!
پی نوشت:
1. اصول کافى، ج 1، ص 85؛ بحارالانوار، ج 3، ص 270؛ ج 25، ص 141؛ توحید صدوق، ص 285.
2.سوره ى کهف، آیه ى 14.
3. این مطلب در مورد کراهت سوگند راست یادکردن و فکر زنا از حضرت عیسى ـ علیه السّلام ـ نقل شده است. ر.ک: کافى، ج 5، ص 542؛ وسائل الشیعة، ج 20، ص 318؛ بحارالانوار، ج 14، ص 331.
از وب سایت دفتر آیت الله العظمی بهجت