دیدبان: در دهه اخیر انرژی هسته ای در جمهوری اسلامی ایران به یک مسئله مهم تبدیل شده است به نحوی که عزت ملی ایران و همچینن آینده نسل های بعدی به آن پیوند خورده است. انرژی هسته ای و فرآیند دست یابی به آن یک مسئله است اما اگر از ابعاد دیگر به آن نگاه کرد می توان به راهی برای حل این مشکل پی برد. در صورت بررسی روند دست یابی ایران به انرژی هسته ای این نکته را به خوبی می توان متوجه شد که در برهه هایی که تیم ایرانی در مذاکرات در مقابل طرف مذاکره کننده توقف کرده است و حاضر شده است امتیازاتی به طرف غربی بدهد طرف غربی سطح خواسته های خود را بالاتر برده است و در مقابل امتیازاتی که به ایران می خواست بدهد را کمتر کرده است. یعنی در واقع هر زمان ایران سعی کرده ست در مواردی کوتاه بیاید غربی ها خواسته های خود را بیشتر کرده اند و در مقابل امتیازی که به ایران داده اند کمتر شده.
مذاکرات هسته ای جدید که در سال گذشته انجام شد نیز این روحیه غربی ها را به خوبی نشان داد. طرف غربی بسیاری از کارایی ها و فعالیت های ایران را به حالت تعلیق در آورد و متوقف کرد در مقابل امتیاز چندانی به ایران نداد و فقط مقداری از اموال بلوکه ایران که حق ایران بود اجازه داد تا به ایران باز گردد و همچنین تعدادی از تحریم هایی که از نظر اهمیت در اولویت های آخر ما قرار می گرفت را مرتفع کرد. در عوض از تیم مذاکره کننده ایرانی خواست که تا خط قرمزهایش عقب نشینی کند.
این مذاکرات علاوه بر اینکه نشان داد که طرف غربی قابل اعتماد نیست از طرف دیگر پیام دیگری نیز برای ایران داشت و آن اینکه راه حل دست یافتن به انرژی هسته ای و عزت ملی با ذلت در برابر آمریکایی ها ممکن نیست و باید ایرانی ها به دنبال راه دیگری برای برطرف کردن این مشکل باشند.
هدف غرب از تمرکز بر بحث انرژی هسته ای
آمریکا و اروپایی ها در این مدت حتی به صراحت اذعان کردند که به دنبال این هستند تا ایران اصلا انرژی هسته ای از هیچ نوعی نداشته باشد و این بیان گر این است که مذاکره با آنها به معنی از دست دادن کامل انرژی هسته ای است.
علاوه بر آن اگر به نگاه آمریکا نسبت به ایران نگاه کنیم نیز می فهمیم که آمریکایی ها نه تنها نمی خواهند ایران به انرژی هسته ای دست پیدا کند بلکه می خواهند کشوری و دولتی به نام جمهوری اسلامی بر روی زمین وجود نداشته باشد یا اگر وجود دارد کاملا یک کشور خوار، زبون و در خدمت آنها باشد. این را در زمان قبل از انقلاب اسلامی و رفتار آنها با محمدرضا شاه پهلوی و هم بعد از انقلاب اسلامی می توان فهمید. تصویب لایحه کاپیتولاسیون، دخالت آشکار در امور دربار، کودتا در ایران و ... در زمان پهلوی بیانگر این خواسته آمریکا بود. در نهایت نیز وقتی که شاه مخلوع از ایران به آنجا پناهنده شد او را با خواری و خفت از کشور خود بیرون کردند. در بعد از انقلاب نیز شواهد بسیاری از تلاش آنها برای از بین بردن انقلاب وجود دارد که نیاز به بیان آنها نیست. در واقع از این می توان فهمید که هدف آمریکا از تحریم ها و سنگ اندازی ها همانگونه که خودشان قبلا گفته اند تنها سلاح اتمی یا انرژی اتمی نیست. آنها هدفشان از این فشار ها خیال خامی است که سال ها در سر می پرورانند و آن تضعیف اصل نظام جمهوری اسلامی است.
یعنی در واقع هدف آنها از مذاکرات تضعیف ایران تا حد ممکن است. اینکه در گام اول مذاکرات توان ایران را فقط در حد مصارف صلح آمیز انرژی هسته ای تقلیل دهند و در عوض تنها چند تحریمی که از نظر اهمیت برای ما در اولویت نیست را بردارند نشان دهنده آن است که آنها در گامهای بعدی نه تنها می خواهند انرژی صلح آمیز هسته ای را نیز از ما بگیرند بلکه می خواهند در زمینه های دیگر نیز از تیم مذاکره کننده ایرانی امتیاز بگیرند.
پس با توجه به کارنامه سیاه ایالات متحده و اروپا در روند مذاکرات به نظر می رسد تیم ایرانی باید روند جدیدی را برای حل مسائل هسته ای پیش رو بگیرد.
دیگران چگونه هسته ای شدند
روند دیگر این است که ایران بدون توجه به خواسته های آمریکا و اروپایی ها در مدتی اندک کاملا به چرخه صلح آمیز انرژی هسته ای دست پیدا کند و فعالیت های خود را در آن سطح متوقف نماید و در همان سطح به کار خود ادامه دهد. در این صورت آمریکا و اروپا تا چه زمانی می خواهند تحریم های خود را ادامه بدهند؟ زیرا تحریم وقتی معنی پیدا می کند که برای جلوگیری از کاری باشد اما وقتی آن امر محقق شده است دیگر نیازی به تحریم نیست.
این الگو امری بی سابقه نیست بلکه در کشور های هند و پاکستان پیاده شده است. این کشورها برای رسیدن به فناوری نظامی هسته ای با مشکلاتی مانند ایران مواجه بودند اما با این حال آنها وقتی که دیدند یاوه گویان نظام بین الملل به آنها اجازه رشد نمی دهند. برای مدتی کوتاه فشارهای غربی ها را پذیرفتند و در مدتی کوتاه به فناوری نظامی هسته ای دست یافتند و این را اعلام کردند آمریکا و اروپا نیز که دیدند تحریم ها وفشارها بی فایده است ناچار پس از مدتی دست از تحریم ها کشیدند.
هند و پاکستان با این الگو توانستند به فناوری هسته ای نظامی دست یابند حال دست یابی به فناوری صلح آمیز هسته ای برای ایران از طریق این الگو امری دشوار نیست.
در صورتی که ایران به همین روند مذاکرات ادامه دهد تصویری که در مقابل ترسیم می شود مذاکرات بلند مدت است که به تدریج ایران را ضعیف و ضعیف تر می کند و نه تنها انرژی هسته ای صلح آمیز را برای ایران به رسمیت نمی شناسد بلکه در هر زمینه دیگری که بتوانند از جمله بین الملل و نظامی سیعی می کنند ایران را تضعیف کنند. بعد از تضعیف ایران و قطع کردن دست او از متحدان بین المللش و همچنین و کاهش توان نظامی آن، زمینه را برای حمله نظامی به این کشور را فراهم می کنند.
اما در صورتی که ایران خود بدون توجه به سنگ اندازی های به راه خود ادامه دهد می تواند با تحمل فشار های کوتاه مدت آنها رشد کند و در آینده در مقابل آنها قد علم کند و آنها را وادار به عقب نشینی نماید.
نتیجه گیری
تجربه نشان داده است که مذاکره با غربی ها در زمینه انرژی هسته ای بی فایده بوده است و اگر ایران به همین روند به مذاکرات ادامه دهد با توجه به امتیازخواهی آنها به نحوی که در قبال انرژی صلح آمیز هسته ای ایران تنها چند تحریم بی اولویت را برداشته اند آنها ایران را تا جایی وادار به عقب نشینی می کنند که به شدت تضعیف شود و زمینه برای حمله نظامی به ایران فراهم شود. دیدبان معتقد است که اگر ایران در برابر زورگویی آنها مقاومت کند می تواند با تحمل فشارهای این کشورها در مدتی کوتاه به انرژی هسته ای دست پیدا کند و نقشه های آنها برای عقب نشینی ایران را نقش بر آب کند. البته این الگو ملزوماتی دارد از جمله:
- توکل به خداوند که رمز پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی بوده است.
- عزم جدی مسئولین برای دست یابی به انرژی هسته ای و کوتاه نیامدن از حقوق ملت
- عزم ملی و مردمی برای دست یابی به انرژی هسته ای و تحمل فشارهای غربی برای مدتی کوتاه
- وحدت بین مسئولین و مردم